Het was een zalige nacht slapen in onze tent. We vinden het jammer dat ze geen dienst meer zal kunnen doen voor een volgende vakantie. We breken ze voor een laatste keer af en gaan meteen op 'gamedrive'. Gisteren hebben we tijdens de voormiddag bijna geen wild gezien. Vandaag gaan we voor een andere aanpak. We rijden langs de grote zoutpan van Etosha. 's Ochtends hebben de dieren immers nog geen dorst en bezoeken ze geen 'waterholes'. We rijden tot op de pan. Het is een bizar uitzicht. Tot aan de horizon, niets dan zoutvlakte. Er zit een jackhals op die wat ruzie maakt met kraaien. We eten een beperkt ontbijt van 'rusks', granenkoekjes van Namibië en trekken dan toch naar onze eerste 'waterhole', Kalkheuvel. Op het eerste zicht is er enkel wat bendevorming van de vreemde helmkalkoenen, maar dan, plots: een leeuwin die rustig naar een struikje wandelt en zich er neerlegt in de schaduw. Dit is de eerste leeuw die we op ons eigen houtje spotten tijdens deze reis. Bij alle andere leeuwen was er altijd al een andere auto aanwezig. We zijn verheugd dat we dit exclusief kunnen beleven. Na zo'n 10 minuten volgt een eerste andere auto. We tonen hen trots onze ontdekking en blijven nog zo'n uurtje aan de 'waterhole' staan om de leeuw te observeren. De leeuw is eigenlijk een bijzonder lui dier. Er passeren impala's, giraffen en zebra's, maar ze blijft gewoon in de schaduw liggen tot ze in slaap valt. Een leeuw zou een prooi tot op 15 meter moeten benaderen om een mogelijk succesvolle jacht te hebben. Deze leeuw zal geen honger hebben zeker? Aan de andere kant: enkel een giraf passeerde zo dichtbij, en een giraf is toch wel een heel grote prooi voor een alleenstaand wijfje. We beslissen de leeuw te laten slapen en gaan nog langs een laatste 'waterhole' voor Namutoni, ons laatste adres in Etosha. Onderweg zien we in de verte een jachtluipaard onder een boom. Aan de 'waterhole' zien we wildebeesten, giraffen, zebra's, impala's, wrattenzwijnen en 'last but not least' de elandantiloop, die we sinds het West Coast National Park in Zuid-Afrika niet meer gezien hebben. Een zeer geslaagde 'gamedrive'!
In Namutoni slapen we in een 'bushchalet'. Gezien we morgen een hele dag onderweg zullen zijn naar Windhoek, is wat luxe welkom. Namutoni heeft veel luxe maar mist een beetje de 'buzz' van de campings in Halali en Okaukuejo. Ook de 'waterhole' van Namutoni stelt niet zo veel voor. Enkel wat riet te zien hier. We eten een lunch en gaan daarna voor onze laatste 'gamedrive'. We bezoeken eerst Groot Okevi, een waterputje ten noorden van Namutoni. We zien onderweg een grote 'bull' olifant. Hij is gigantisch, maar heeft slechts 1 slagtand. Wie weet wat heeft hij allemaal al meegemaakt? Wilde neushoornseks? Leeuwaanval? Tandarts? We zullen het nooit weten.
We gaan opnieuw een keer kijken aan Kalkheuvel. Het is al 5 uur geleden sinds we er waren, maar de leeuwin ligt er nog steeds tussen de struiken. Zoals ik al schreef: leeuwen zijn lamzakken. De grote huiskat legt zicht wat meer in het zicht, omdat wij gearriveerd zijn natuurlijk, en begint zich te wassen zoals katten dat doen. We genieten van het schouwspel en gaan na een uurtje door om andere waterputjes te checken. We zien de grote olifant opnieuw en een grote slang kruipt snel de weg over. We snellen ons naar Namutoni om op tijd binnen te zijn voordat de poort sluit (en niet meer opent na zonsondergang).
We genieten van de luxe van de chalet en nemen een groot bad. Letterlijk groot: We kunnen er samen ruim in liggen. Zalig die rust. Al begint het te dagen. Dit is onze voorlaatste vakantiedag. We fantaseren al wat over onze volgende reisbestemming. Als er iets is dat deze reis niet heeft getemperd, dan is het wel onze reislust.
Na de zalige luxe, nog een heerlijk romantisch diner bij kaarslicht in het oude fort van Namutoni. Ooit was dit een groot Duits fort, nu een luxeresort voor toeristen. We kruipen er weer vroeg in vanavond. Morgen willen we vroeg kunnen vertrekken naar Windhoek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten