Nossob

We staan op om 5u30 in Twee Rivieren Restcamp, de gateway van de Kalahari. Als een goed geoliede machine starten we meteen met het opruimen van onze tent.  We slagen erin om alles binnen de 45 minuten op te ruimen.  Het is nog pikdonker en in de andere tenten zijn ze nog rustig aan het snurken.  We eten een koek en 2 bananen en gaan parkeren aan de gate om onze permit op te halen.  Nossob staat op de agenda.  Het kamp, dat zich midden in het Nationaal Park bevindt, is genoemd naar de rivier die doorheen het hele Nationaal Park de grens vormt met Botswana. 
Om 7u 's ochtends start onze 'gamedrive'.  We zijn weer helemaal paraat en kunnen niet wachten om ons eerste groot wild te zien.  Al de nodige voorbereidingen zijn getroffen, fototoestellen en verrekijkers binnen handbereik.  Het eerste deel van de rit zien we meteen een vogel die we absoluut wilden zien.  Het is de secretarisvogel, een grote vogel die eruit ziet als een arend op stelten.  We zien er niet één, maar wel zeker zo'n 3 koppels op hun ochtendwandeling door het lange gras.  We hadden ons de Kalahari veel kaler en droger voorgesteld, maar eigenlijk is het logisch dat hier zoveel planten groeien, wat zouden al die gemsbokken, springbokken en wildebeesten anders eten?  Het landschap bestaat uit hoog geel gras met hier en daar een acaciaboom.  We stellen ons meteen voor dat er onder elk zo'n boom een troep leeuwen kunnen liggen.  Behoorlijk spannend allemaal! 
Tijdens een 'gamedrive' kom je wel eens andere enthousiaste natuurliefhebbers tegen.  Als je een auto ziet stilstaan verwacht je meteen iets indrukwekkend te zien.  Zo hebben wij talloze auto's laten vertragen om roofvogels te trekken of op wilde dieren lijkende houtblokken te bestuderen.  Best wel grappig omdat niet iedereen zoveel interesse kan opwekken voor vogels.  Dat terwijl dit park qua vogels heel veel te bieden heeft.
We zijn nog maar een half uurtje weg en we hebben al prijs.  Twee jachtluipaarden zijn op een duin aan het wandelen.  We vertragen, zijn onder de indruk van de schitterende grote katten en delen deze ervaring met 2 andere wagens.  Dit fantastische moment wordt onmiddellijk gevolgd door één van de meest gênante incidenten die ik al heb veroorzaakt in de natuur.  Als een trouwe toerist grijp ik naar mijn fototoestel, en terwijl ik dit doe, komt mijn elleboog tegen het stuur van de Terios.  'Pwaaaaaaap'!  Alle ogen op de Terios gericht.  Snel kijken of de jachtluipaarden opschrikken.  Oef, geen effect.  De dieren zijn niet onder de indruk van het geluid dat een stalen monster maakt zo vroeg op de dag.   Ik neem eerst een foto alvorens ik mijn hoofd onder mijn stuur steek van schaamte.  Ik tracht, net zoals de struisvogels, mijn hoofd in het zand te steken.  Toch een geslaagde foto en een eerste wildmoment dat ons inspireert om verder op zoek te gaan naar de andere grote dieren in het park.

De rit naar Nossob is lang en gaat over gravel en zandbanen.  Op gravel rijden is al vrij vermoeiend, maar rijden en wild spotten tegelijkertijd kan ook wel tellen.  Het blijft anders wel interessant.  We zien nog veel gemsbokken, rode hartebeesten, steenbokken en springbokken.
Als we bijna in Nossob aankomen zien we opnieuw een jachtluipaard.  Deze keer met welpjes.  Overweldigd door de prachtige rit, rijden we het Nossobkamp binnen.  Het kamp komt meteen veel sympathieker over dan het grote kamp in Twee Rivieren. 
We zetten onze tent meteen op.  Snel dat het gaat na 2 nachten ervaring.  We maken kort kennis met onze aangename Zuid-Afrikaanse buren en gaan dan meteen een kijkje nemen in de kijkhut aan de waterhole.  Aan de waterhole van Nossob speelt zich op dat ogenblik een fascinerend tafereel af.  Verschillende valken maken er het leven zuur van honderden kleine vogeltjes die in grote zwermen trachten te drinken van het water.  Telkens opnieuw zien we de zwerm, met veel geluid en een mooie golvende beweging, naar de waterhole vliegen, waarna de lannervalk een duikvlucht neemt om een vogeltje te pakken te krijgen.  En dat lukt hem nog ook.  Allemaal slecht een 10 meter voor onze neus.  Het lijkt wel of we in een natuurdocumentaire zijn beland.
Het kamp heeft 2 poorten om binnen te gaan.  Deze zijn permanent gesloten om de 'king of the jungle' buiten te houden.  En maar goed ook, want we vernemen van een toffe man van Johannesburg dat de leeuwen gisteren een wildebeest hebben gedood in de buurt van het kamp.  Ze zijn dus dichtbij.  Hij raadt ons aan om met de sunset-tour mee te gaan omdat we de leeuwen dan zeker zullen zien.  Goed idee!
De tour start om 17u en eindigt om 20u en we hebben heel de dag zeer weinig gegeten.  Middageten is immers moeilijk aangezien je slechts op bepaalde plaatsen de auto uit mag (gevaar voor wilde dieren weet je wel).  Het aanbod in de winkeltjes is ook zeer beperkt.  Melissa verwelkomt ons op de, met zitjes, verhoogde jeep.  Melissa geeft ons de hele tour veel interessante uitleg over de wilde dieren die we spotten.  En ja hoor, de pret kan niet op, de leeuwen die gisteren een wildebeest hebben gedood, liggen naast het kadaver te rusten.  Aanvankelijk zien we enkel het mannetje die, lui als hij is, onmiddellijk zijn hoofd neerlegt als hij de jeep ziet aankomen.  We wachten even.  Na een tijdje zet hij zich recht en begint aanstellerig te geeuwen.  Hij stapt naar het kadaver en begint eraan te peuzelen.  Het speelt zich allemaal af op zo'n 10 meter van de (open) jeep.  We horen de botten kraken en kunnen het kadaver zelfs ruiken.  De jakhalzen uit de omgeving ook en ze benaderen de plek.  Ze blijven verstandig genoeg op afstand want nu heeft de leeuwin zich ook al rechtgezet.  We vinden het een ongelooflijke ervaring en trekken foto's naar hartenlust. 

De sunset-tour gaat verder...  We zien nog bat-eared foxes, de springhare (een soort Kalahari springkonijn) en wel een 20-tal spotted hawk-owls.  Eens het echt donker is, zien we niet veel meer en lijdt ik enkel nog kou.  Jolijn was zo verstandig om een truitje mee te nemen, maar ik niet.  Vermoeid van een hele dag rijden, het gebrek aan een stevige maaltijd en nu in de kou zitten op een open jeep.  Het lijkt me toch niet zo verstandig. 
Blij dat we de tour hebben gedaan, snellen we ons naar onze campsite om de 'braai' aan te steken.  Een goede 'braai' steek je aan met 1 lucifer.  Als een echte 'lord of the flame' steek ik de bbq aan zodat we na een goed halfuur kunnen koken.  Vandaag schaft de pot ... het zelfde als gisteren, nl.  Steak, bonen in tomatensaus en een aardappel in de schil.  We vinden de steak hier super en we hebben reuze honger.  Ons maakt het niet uit. 
We hebben nog een gezellige babbel met onze zeer vriendelijke buren, en kruipen voldaan de tent in.  Wat een dag, wat een ervaring.  De Kalahari is alles wat we ervan verwachten en meer.  Morgen nog van dat!