De Mini Olifant

Dag van de arbeid.  1 mei.  Arbeid zullen we vandaag niet verrichten, maar stilzitten is niet aan ons besteed.  Om 7u uit bed.  Wakker worden met het geluid van de Atlantische Oceaan.  De oceaan is vandaag wat in ochtendmist gehuld, maar als we naar boven kijken, verraadt de blauwe lucht al wat een mooie dag het zal worden. 
Na een klein, maar krachtig ontbijt vertrekken we richting Kaap de Goede Hoop.  De Terios wordt nog steeds geprezen.  Vandaag zal hij al wat meer uitdaging krijgen. 
We rijden via Chapmans Peak, een prachtige scenic drive. Het uitzicht over de baai van Houtbaai is adembenemend.  We betalen tol voor deze route. Ongetwijfeld omdat er veel werk is gekropen in het uitkerven van rotsen en het voorzien van metalen netten om vallende rotsblokken tegen te houden.  Nadien vernemen we dat de route nog maar net terug open is.  De weg was gevaarlijk geworden omdat er zoveel puin van de berg viel.  Een regen van stenen kan ons vandaag niet tegenhouden.  Ons stalen ros verslaat de smalle en bochtige weg zonder moeite.  Al moeten we af en toe uitwijken voor enthousiaste wielertoeristen.
Het uiterst westelijke puntje van Afrika is één groot natuurgebied.  Het puntje van het schiereiland van de Kaap lijkt wel in een groene, welriekende pap gedipt.  Dit deel van het Table Mountain National Park is bedekt met een laag fijnbos. Het fijnbos bestaat uit allerhande kleine struikjes die de bergen en rotsen bedekken en waar de Rockdassies vrolijk tussen rondhuppelen. 
Onderweg naar de Kaap stoppen we al een paar keer om foto's te nemen van het eerste groot wild van de reis: Struisvogels.  De indrukwekkend grote vogels lijken wel een beetje misplaatst tussen al die kleine struikjes, waar verder enkel kleine vogeltjes in rondfladderen. 
Kaap de Goede Hoop is een bordje met coördinaten waar elke zichzelf respecterende toerist absoluut een foto van wil.  Toen Diaz hier in 1488 als eerste Europeaan langs de Kaap vaarde (dank je Wikipedia), was dat ongetwijfeld ook het eerste dat hij wou doen.
We verlaten onze Terios en starten een wandeling van de Kaap naar Cape Point.  Twee Belgen in het fijnbos.  De kust is indrukwekkend, hoge kliffen en rotswanden waar aalscholvers op rusten voordat ze nogmaals de zee in duiken op zoek naar vis. 
Het fijnbos ruikt heerlijk en de vogeltjes fluiten vrolijk op deze zonnige dag.  En dan, plots, uit het niets, duiken er mini-olifantjes op.  De rockdassies lijken op het eerste zicht op marmotten, maar in werkelijkheid zijn deze kleine diertjes verwant aan de olifant.  We worden er meteen verliefd op.  Erg schuw zijn ze niet de dassies. 
De wandeling is mooi aangelegd en na een uurtje komen we aan op de parking van Cape Point, waar een korte klim naar de bekende vuurtoren begint.  Omringd door vele toeristen, eten we eerst een snackje voordat we eraan beginnen.  Zelfs jonge toeristen kunnen blijkbaar niet weerstaan aan het trammetje dat naar de top gaat.  Wij zijn bijzonder fit en laten het trammetje voor wat het is en beginnen de klim.  De vuurtoren op zich stelt niet veel voor, maar het uitzicht is adembenemend.  Je kan hier echt zien dat je op het uiteinde van Afrika staat.  Aan weerszijde zie je de oceaan.  We laten de toeristen achter ons en maken nog een wandelingetje naar het uiterste puntje.  Het einde van Afrika, nog voor we goed en wel aan de Afrikareis begonnen zijn.  Helemaal in de wolken van de mooie zonnige dag, de wandeling en de geuren en kleuren, vertrekken we terug naar de auto aan de Kaap de Goede Hoop.  De wandeling is toch behoorlijk pittig.  Het is inmiddels al namiddag en we plannen nog naar Boulders Beach te gaan.  Onderweg spotten we nog wat Kaapse Bavianen aan de kant van de weg.  We begonnen ons al af te vragen waar deze apen zich hadden verstopt.  Overal waar je komt, zijn er waarschuwingsborden 'Warning Baboons!”.  Misschien was dit bedoeld om te waarschuwen voor andere toeristen die zich soms als 'Baboons' gedragen?  De Bavianen zijn zeer rustig op zoek naar eten in het fijnbos.
Op de parking van Boulders Beach worden we opgewacht door een parkeerwachter die me aanspreekt met 'boss'.  Ongetwijfeld is dit nog een restant van de apartheid.  Ik vind het toch een beetje ongepast, maar vriendelijk is hij wel. 
Boulders Beach staat bekend om de grote kolonie Afrikaanse Pinguïns.  Hoewel de pinguïns hier in hun natuurlijke habitat zitten, heb je hier niet echt een natuur-ervaring.  De bebouwde kom is dichtbij en de kunststof nestkasten voelen artificieel aan.  Toch wel grappig die pinguïns. 
Voldaan van een eerste volle dag activiteiten, rijden we terug naar onze 'Sunset on the Rocks' om wat na te genieten van het uitzicht.  We bedenken dat we hier morgen alweer vertrekken en vinden dat toch een beetje jammer.  Deze locatie is prachtig en Brian en Helene zijn voortreffelijke gastvrije mensen.  Als we 's avonds bij hen aankloppen om de rekening te betalen, mogen we direct aan tafel schuiven, krijgen we een glas pompelmoessap en delen we reisverhalen over voorgaande reizen.  Helene heeft nog een tip voor een seafood-restaurant in de buurt van Lamberts Bay.  Onze maag begint al te grommen.  Nu snel naar bed.  Morgen zetten we de reis verder!