De wekker gaat om 4u30. Sesriem campsite, de gateway om Sossusvlei te bezoeken. De mooie duinenvallei ligt zo'n 60 km verder in het nationaal park en de poort gaat open om exact 5u30. Iedereen wil naar de duinen tegen zonsopgang zodat de duinen er nog maagdelijk uitzien (er is dan nog niemand op geklommen). Het licht is dan ook beter om foto's te nemen.
We vervoegen het rijtje toeristen (al valt de massa nog steeds goed mee) aan de poort. Als de poort open gaat, geven de eerste wagens meteen plankgas. Je mag slechts 60 km/u rijden op de geasfalteerde weg naar de vallei, maar geen enkele wagen houdt zich eraan. We worden regelmatig ingehaald door opdringerige toeristen die de race tegen de zonsopgang inzetten. De meesten stoppen aan de eerste duin, Dune 45, om de duin te beklimmen en tegen zonsopgang een foto te kunnen nemen van de andere duinen. Wij gaan verder tot we niet meer verder kunnen. We zetten ons op de parking en moeten de shuttlebus naar Sossusvlei nemen. We merken meteen waarom dit moet. De weg naar de vallei is enkel toegankelijk voor de ervaren 4x4 chauffeur. Het is een zandbak.
Aangekomen aan de eerste belangrijke duin, Big Daddy (de hoogste duin in de omgeving), zien we dat er al een aantal mensen de duin aan het beklimmen zijn. We beslissen om eerst en vooral naar Deadvlei te gaan. Dit blijkt nadien de beste beslissing ooit te zijn. Deadvlei is, naar onze mening, het mooiste stukje van het nationaal park. Het is een droge, witte zoutpan gelegen tussen de rode duinen. Op de zoutpan zijn er talloze dode stammen van acaciabomen. Het is een fabelachtige omgeving. En we zijn erin geslaagd hier helemaal alleen, zonder de andere toeristen, van te genieten. We hebben zelfs het geluk dat een jackhals door Deadvlei dwaalt zodat de foto's nog meer tot de verbeelding spreken. We begrijpen meteen waarom Sossusvlei één van de grootste trekpleisters van Namibië is. Het is bijzonder fotogeniek.
We vervoegen het rijtje toeristen (al valt de massa nog steeds goed mee) aan de poort. Als de poort open gaat, geven de eerste wagens meteen plankgas. Je mag slechts 60 km/u rijden op de geasfalteerde weg naar de vallei, maar geen enkele wagen houdt zich eraan. We worden regelmatig ingehaald door opdringerige toeristen die de race tegen de zonsopgang inzetten. De meesten stoppen aan de eerste duin, Dune 45, om de duin te beklimmen en tegen zonsopgang een foto te kunnen nemen van de andere duinen. Wij gaan verder tot we niet meer verder kunnen. We zetten ons op de parking en moeten de shuttlebus naar Sossusvlei nemen. We merken meteen waarom dit moet. De weg naar de vallei is enkel toegankelijk voor de ervaren 4x4 chauffeur. Het is een zandbak.
Aangekomen aan de eerste belangrijke duin, Big Daddy (de hoogste duin in de omgeving), zien we dat er al een aantal mensen de duin aan het beklimmen zijn. We beslissen om eerst en vooral naar Deadvlei te gaan. Dit blijkt nadien de beste beslissing ooit te zijn. Deadvlei is, naar onze mening, het mooiste stukje van het nationaal park. Het is een droge, witte zoutpan gelegen tussen de rode duinen. Op de zoutpan zijn er talloze dode stammen van acaciabomen. Het is een fabelachtige omgeving. En we zijn erin geslaagd hier helemaal alleen, zonder de andere toeristen, van te genieten. We hebben zelfs het geluk dat een jackhals door Deadvlei dwaalt zodat de foto's nog meer tot de verbeelding spreken. We begrijpen meteen waarom Sossusvlei één van de grootste trekpleisters van Namibië is. Het is bijzonder fotogeniek.
Na Deadvlei bezoeken we Sossusvlei waar duin 'Big Mama' achter een groot meer, toekijkt op de andere duinen. Tussen Sossusvlei en de oceaan is er niets anders dan rode duinen.
Net zoals in andere woestijnen die we hebben bezocht, valt het weer erg op dat er veel leven in de Namib is. Er groeien veel planten en er kruipen verschillende insecten, spinnen en schorpioenen rond. Ze laten allemaal hun eigen spoor achter in het zand. Bovendien heb je er talloze vogels, gemsbokken, springbokken en jakhalzen. Zalig dat we deze ervaring in onze rugzak kunnen steken.
Na Sossusvlei bezoeken we Sesriem Canyon, een kleine sympathieke canyon dichtbij de camping. Deze ochtend hebben we onze tent en toebehoren weer aan een recordtempo ingepakt dus we kunnen het rustig aan doen de rest van de dag. We eten lunch, we posten onze blog opnieuw in het internetcafé en we bereiden ons voor op de rit van de dag. Het Teriosbeest is er helemaal klaar voor en de chauffeur ook. Bestemming: het Naukluft gebergte. De rit duurt slechts 2u over gravelbanen, maar het landschap verandert snel in Namibië. Deze ochtend reden we nog in een droge woestijn met rode zandduinen en nu zitten we al in een groen gebergte waar de riviertjes nog steeds water hebben. Toch een prachtig land hoor Namibië.
De verlaten valleien van het Naukluft National Park zijn prachtig. Ze doen wat denken aan het zuiden van Frankrijk zonder hordes Nederlandse caravans. In feite zijn hier zelfs bijna geen toeristen te bespeuren. In Frankrijk zitten ook geen bergzebras en wordt je niet gewaarschuwd om nooit eten open op de camping te laten liggen. Er zijn immers vriendelijke bendes bavianen die wel eens met het eten zouden kunnen gaan lopen. De bavianen zijn niet agressief maar zouden wel zeer nieuwsgierig zijn. We worden aangeraden om 's ochtends onze tent helemaal leeg te maken en open te laten staan.
De vriendelijke zwarte dame van de NWR (Namibian Wildlife Resorts) vindt de reservatie, die we maakten via 'The Cardboardbox' terug en we mogen nog een kilometer verder door rijden naar de camping. We kiezen zelf onze pitch aan een mooi stromend riviertje helemaal aan het uiteinde van de camping. Het is ongelooflijk idyllisch gelegen aan de voet van een berg die vol zit met onze trouwe vriendjes, de mini-olifanten. Geen elektriciteit op deze camping en het is weer helemaal 'back to basics'. Dit wil zeggen: 'Lord of the flame' maakt het 'braaivuur' en Jane bereidt het eten voor. Toch vreemd dat je in een bepaald rollenpatroon valt als je primitief gaat leven. Het is een gezellige avond op een plaats waar we 2 nachten zullen blijven. Nachtrust is belangrijk want morgen staat er een fikse wandeling op het programma.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten