360°

Al was de kamer alles behalve luxe: we hebben toch goed geslapen in de Brandberg Restcamp.  We starten meteen na het ontbijt met de geboekte tour, 360° rond de Brandberg.  Basil, de excentrieke Duitser die wat weg heeft van een volgroeide versie van Gimli uit de Lord of the Rings, lijkt  enthousiast om aan de tour te beginnen.  We zullen de hoogste berg van Namibië beter leren kennen terwijl we er met de 4x4 volledig rond rijden.  Basil start de tour met een woordje uitleg over Uis.  Zoals ik gisteren al schreef, is Uis ooit gestart als een nederzetting in nabijheid van een mijn.  Vandaag leren we dat de mijn van Uis gebouwd werd in de jaren '60 omdat er een probleem was met de import van tin.  Nadat de boycot rond de import werd stopgezet, werd de nederzetting verlaten en werd Uis een spookdorp.  Eén of andere rijke stinkerd kocht het volledige gehucht op en verkocht het opnieuw in stukjes aan Europeanen uit Duitsland, Italië en Spanje.  Basil, die geboren en getogen is in Namibië, kocht het recreatiedomein van het dorp.  Basil noemt Uis de 'United International Society'.  Best wel grappig. 
Ook over de Brandberg krijgen we heel wat uitleg.  De Brandberg zou een zeer jonge berg zijn (slechts 150 miljoen jaren jong) en is zo'n 2500 meter hoog.  Hij is ontstaan door geologische krachten zoals magma dat veel druk zette bij het verschuiven van de tectonische platen of zoiets.

Basil weet veel over de streek.  Hij toont ons de rivierbedding van de Ugab, waarin we veel olifantenstront tegenkomen; hij rijdt ons door Damaraland, een zee van speciale rotsformaties waarin we veel neushoornstront tegenkomen; en hij toont ons de Welwitschia-plant, de oudste plantensoort op aarde.  We zien tijdens de rit springbokken, steenbokken, kudu en een haas.  Net voor het middageten gaan we even op bezoek bij één van de mensen die in een hutje op de berg woont om speciale kristallen uit de berg op te graven.  De man woont al zo'n 15 jaar samen met zijn vrouw in dit onherbergzame gebied van grasland met scherpe rotsen.  We kopen een 'gemstone' van hem, al staat op zijn bord aan de kant van de weg dat hij 'germstones' verkoopt. We vinden het  verbazingwekkend dat hier veel mensen, in barakjes van golfplaten met bijna geen inkomsten, overleven op de hellingen van deze bergen. 
Na de lunch bezoeken we nog een rots die de vorm heeft van een olifant en wat mooie quivertrees die in bloei staan.  We rijden ook langs een kleine Himba-gemeenschap.  De Himba zijn een bevolkingsgroep van nomadische stammen uit Damaraland.  De stammen zijn inmiddels niet meer nomadisch maar kleden zich nog steeds volgens de traditie om toeristen te lokken en juwelen te verkopen.  Hun typische klederdracht (of kleedloze dracht) bestaat uit niet meer dan wat draadjes en  lapjes om hun schaamdelen te bedekken en ze kleuren hun haren en huid met rode modder.  Ze verkopen handgemaakte juwelen aan veel te hoge prijzen en vragen geld als je een foto wil trekken.  Wij trekken dan ook geen foto omdat we dit toch een beetje circus vinden.  Jolijn koopt 2 armbandjes na veel afdingen.
Basil maakt de tour wat korter dan anders omdat hij verschrikkelijk veel last heeft van rugklachten maar beloofd ons wat later de zonsondergang te tonen.  Wat hij ook doet.  Om 17u  's avonds rijden we langs de verlaten tin-mijn en op de artificiële witte duin van Uis (de duin is ontstaan door het graven naar tin).  De zonsondergang achter de Brandberg is heel mooi en we merken dat Basil echt wel begeesterd is door dit kleine gehucht. Oh sorry: United International Society.  
's Avonds krijgen we een Duitse, beperkte diner te verwerken en moeten we ons tevreden stellen met het weinig gemotiveerde personeel dat ons komt bedienen.  Het is de eerste keer dat het eten in Namibië ons echt teleursteld.  We zijn tevreden over de volle dagtocht en Basil, maar merken dat de rest van de Restcamp het een beetje laat afweten.  Dit krijgt ons niet klein! Morgen hebben we een luxeverblijf in de Erongo Wilderness Lodge op het programma.  We zijn benieuwd!