Dikdik

Daar waar we onze hoofden dagelijks vullen met verplichtingen; waar we steeds moeten plannen en inrichten zodat we verder kunnen; waar de zon weinig schijnt en de regen nooit ver weg is.  Daar in België: waar het werk is; de afbetaling van het appartement is; de versleten Skoda staat; en de natuur beperkt is. 
Het duurt hier niet lang voor je beseft dat de zorgen voor niets zijn en na regen steeds zonneschijn komt.  Cliché, ik weet het. 
Door het geruis van de wind hoor je enkel vogeltjes kwetteren, bavianen vechten en rotsdassies die van de ene rots naar de andere huppelen. 
Het was een aangename nacht.  We konden nog eens dicht bij elkaar slapen in het dubbelbed.  Gisterenavond hebben we nog kennisgemaakt met John, de gids.  Bij hem hebben we de ochtendwandeling vastgelegd.  We zijn blijkbaar de enigen in deze resort die een wandeling om 6u 's ochtends zien zitten.   We starten in het restaurant waar we een thee en een koekje krijgen voor we vertrekken.  John heeft nog wat slaapoogjes maar is er volledig klaar voor.  Hij gidst ons door de vallei tussen de grote granieten Erongobergen.  De zon komt langzaam op en John vertelt ons wat over de lokale planten.  We leren heel wat bij over de natuur hier, maar ook over de taal, de cultuur en John's fascinatie voor voetbal.  Groot wild zullen we hier niet gauw tegenkomen.  Wij zijn met weinig tevreden en zijn blij als we de Damara Dikdik (kleinste antiloop), Monteiro's neushoornvogel en de Afrikaanse rotspython aan onze lijst kunnen toevoegen.  De wandeling duurt zo'n 3 uur.  Om 9u komen we aan in het restaurant voor het ontbijt.  Het restaurant is prachtig gelegen op een rots voor een waterhole en de lovebirds tjirpen vrolijk van boompje tot boompje.  We vullen onze maag met het uitgebreid ontbijtbuffet.  De beperkte Duitse keuken van de Brandberg Restcamp is ver achter ons nu. 

En nu.  Nu rest ons enkel nog ontspanning.  Jolijn rust nog wat uit terwijl uw blogschrijver de batterij van de laptop nog wat verslijt.  De avonturier in me gaat ook nog even solo op wandel en overwint de hoge Erongorots achter de luxetenten.  Het windje is welkom.  De temperaturen heet.  Straks nog teatime, vanavond nog een avondwandeling en dan rustig genieten van een heerlijk diner bij kampvuur.  Wat is de naam ook al weer van die grote verkeersader in het hartje van Europa?  Ah ja, België, een land waar men zich druk maakt over pietluttigheden zoals het onderscheid tussen noord en zuid; de economische crisis en de komende gemeenteraadsverkiezingen.  Wij ... wij maken ons niet meer druk over deze zaken.  Althans de komende 9 dagen niet meer.  Daarna is het terug in de 'ratrace', opnieuw weg van de natuur in het verkeersknooppunt van Europa.