Waterberg

We verlaten Sylvanette met een goed gevoel.  Okahandja had meer te bieden dan aanvankelijk gedacht.  We kopen nog biltong bij de beenhouwer van het slachthuis, tanken het beest vol en vertrekken richting finale van de reis, 2 gameparken op 7 dagen.  Opnieuw naar de natuur, dat geeft ons een goed gevoel.  De rit gaat goed vooruit.  De verkeersborden die waarschuwen voor overstekende wrattenzwijnen liegen er niet om.  We zien verschillende families langs de kant van de weg.  De euforie wordt nog groter bij het zien van een hele familie stokstaartjes.  Althans dat denken we.  Wat later blijkt dat het gaat om de 'banded mongoose' die ook in grote families leeft. 
Het Waterberg Plateau Nationaal Park is een groot plateau waarop vele dieren zitten die niet in Etosha te zien zijn.  De dieren kunnen niet van de berg.  De berg op zich is al indrukwekkend.  Omringd door rotsen en zeer wijd.  De enige manier om het plateau te bezoeken is via een tour.  Zonder tour kan je niet op het plateau geraken. 
Eerst en vooral zoeken we een pitch op de camping die geschikt is voor ons.  We zetten de tent op aan het begin van een wandelpadje dichtbij een toiletblok.  Er zitten veel bavianen die wachten tot de touristen wat in de vuilbakken doen.  De vreugde kan niet op bij het zien van talloze vogels, waaronder de southern redbilled hornbill en onze eerste specht. 

We eten een geslaagde lunch in het restaurant en wachten vol spanning op de eerste tour.  De safaritruck zit slechts halfvol geïnteresseerden.  Op een half uurtje rijdt Martin, onze gids, het plateau op.  Hij geeft uitleg over het natuurpark.  Het natuurpark is opgericht in 1972.  Aanvankelijk leefden er, bij gebrek aan drinkwater, slechts weinig zoogdieren op het plateau.  Er werd een kweekprogramma gestart voor dieren die normaal in de omgeving van het plateau leefden tot de mens hun gebied innam.  Leeuwen werden niet geïntroduceerd om de Afrikaanse buffels, de roanantiloop en de sabelantiloop alle kansen te geven.  Het plateau verschilt erg van andere natuurparken.  Hier heb je veel minder kans om wild te zien terwijl je door het natuurpark rijdt.  De begroeiing is enorm dicht.  We starten de tour met weinig verwachtingen.  Dit verandert al gauw als we een bende buffels de baan zien oversteken.  Ook menig giraf (kameelpeerd in het Afrikaans) kruist ons pad.  In de verte zien we nog een sabelantiloop en de roanantiloop laat deze middag enkel zijn kont zien.  Net als we denken dat we alles wat het park te bieden heeft, gezien hebben, zien we op zo'n 30 meter van de safaritruck maar liefst 4 witte neushoorns.  Vreemde beesten die neushoorns.  Ze hebben kleine oogjes die maar vreemd in verhouding tot de snuit en de oren staan.  Een langgerekt gezicht met daarop telkens een grote en een kleine hoorn.  De witte neushoorn is veel zeldzamer dan de zwarte neushoorn.  We zijn dan ook zeer blij dat we hiermee al 3 van de 5 dieren van 'The Big Five' gezien hebben.  Een geslaagde tour!  Dat moet gevierd worden met eten! 

We dineren in het restaurant van het wildreservaat.  Dit restaurant was vroeger een politiestation met een gevangenis (gebouwd ten tijde van de kolonisatie).  We eten een T-bone steak en een applecrumble en kruipen daarna meteen de tent in.  Morgen moeten we om 4u30 opstaan voor de ochtendtour.