Hart Man!

We zijn de 'homo brutalus' en de 'homo envyus' voor deze ochtend.  We zijn weer vroeg uit de veren om onze reis verder te zetten en de prachtige Naukluft Mountains te verlaten.  Het natuurgebied heeft een blijvende indruk op ons nagelaten.  De wandeling was er knap en het gespotte wild indrukwekkend.  We prijzen ons gelukkig dat we dit aan onze reis hebben gevoegd. 
Over geluk gesproken.  Daar waar we gisteren enkel paardenstront hadden bespeurd, vinden we op de berghellingen deze ochtend volledige kuddes bergzebra's (Hartmann's Mountain Zebra).  Bradt schrijft in zijn gids dat je met wat geluk deze schuwe dieren kan zien wegspringen aan de horizon, maar wij zien grote groepen van de schuwe dieren.  We zijn helemaal in de wolken en stappen uit de auto om foto's te nemen.  Weer een fabelachtig dier om aan onze lange lijst toe te voegen. 

Verheugd zetten we onze weg verder via de gravelwegen.  Eerste geplande stopplaats: Solitaire.  Solitaire is niet meer dan een benzinestation in 'the middle of nowhere' met wat gebouwen rond.  Het is bekend omdat één of andere Nederlander hier een boek schreef over zijn verblijf in het gehucht dat de naam gehucht zelfs niet waardig is.  Naar 't schijnt is het wel een knap boek.  In Solitaire vind je het laatste benzinestation voor Walvisbaai (onze eindbestemming vandaag) dat zo'n 230 km verder ligt.  Een benzinestation is erg handig als je er ook effectief kan tanken.  Groot is onze verbazing als we op de benzinepompen lezen dat ze 'out of order' zijn.  Er is enkel diesel te verkrijgen.  Al goed dat we er niet op rekenden en nog een 3/4 volle tank hebben.  We eten een 'meatpie' die we kopen in de bakkerij naast het tankstation en zetten onze weg verder. 
Het beest in de Terios heeft weer een drukke dag.  Om over de leeuwentemmer nog te zwijgen.  Het is echt wel zwoegen op de baan vandaag.  De gravelwegen zijn van erbarmelijke kwaliteit en we daveren letterlijk naar Walvisbaai.  We passeren onderweg een bordje 'Tropic of Capricorn'.  De Steenbokskeerkring.  Schitterend dat we deze passeren tijdens deze reis.  Dat is een foto waard.

Als we het district Windhoek verlaten en in het district Swakopmund terechtkomen, pesten ze ons met een strook asfalt van zo'n 500 meter om daarna terug over te gaan in slechte gravel.  We verafgoden de Terios die ons heelhuids tot in Walvisbaai brengt. 
Walvisbaai is een havenstad die niet veel toeristen aantrekt.  De meeste toeristen gaan naar het naburige Swakopmund omdat die stad veel meer sfeer zou hebben.  Bradt schrijft dat Swakopmund fotogeniek is omdat er veel typisch Duitse gebouwen staan.  Mmmm.  Soms heb ik toch een dubbel gevoel bij die Duitsers in Namibië.  Net zoals in Zuid-Afrika, zie je dat alle blanken 'baas' zijn en de zwarten laagbetaalde jobs hebben.  Als je niet beter zou weten, zou je denken dat de Duitsers hier elk jaar vieren dat ze toch nog een stukje derde rijk hebben overgehouden.  Gelukkig zijn we ook al sympathieke Duitsers tegengekomen (bv. In Namtib Biosphere Reserve) en heeft Merkel de woorden 'drie' en 'rijk' nog niet in de mond genomen.  Hoewel je in tijden van economische crisis soms kan denken dat Europa gelijk is aan Duitsland.  Soit, ik wijd uit met politiek en het is vakantie.  Verder genieten dus. 
In elk geval bezoeken we deze streek niet omwille van Duitse architectuur, maar omwille van de mooie natuur in de omgeving.  De lagune in Walvisbaai trekt enorm veel zeevogels aan en tijdens onze namiddagwandeling zien we al troepen pelikanen overvliegen.  Grote majestueuze zeevogels. 
We verblijven in een guesthouse dat pal aan de lagune ligt, de 'Lagoon Loge'.  De guesthouse wordt uitgebaat door Fransen, die ons zeer goed ontvangen in hun beste Engels ('goodmeurning' iemand?).  We krijgen een kamer met terras en uitzicht op de lagune, waarin we onmiddellijk een aantal dolfijnen spotten.  Dat belooft voor morgen. 
We zijn blij met dit hotel na de vijfdaagse kampeertocht.  We hebben een bed, internet en een ontbijt 's ochtends.  We skypen voor het avondmaal nog even met de parents uit Willebroek en de parent uit Wilrijk, die ons al een tijdje hebben moeten missen.  Het blijft een probleem om iedereen op de hoogte te brengen om te skypen gezien we nog steeds geen sms'jes kunnen versturen.  We doen ons best.
's Avonds rijden we nog even naar 'The Raft' voor het avondmaal bij kaarslicht.  'The Raft' is een gebouw op palen net voor de haven van Walvisbaai.  We kunnen nog eens profiteren van heerlijke seafood tijdens deze laatste dagen aan de oceaan.