Sylvanette

Om 5u worden we wakker.  Om nog en laatste keer te kunnen genieten van de Erongo Mountains doen we nog een ochtendwandeling met onze gids John.  Het is een pittige wandeling naar een arendsnest tegen de rotswand.  De arenden zijn momenteel niet aanwezig.  We beklimmen de bergen die wat op reuzegrote granieten keien lijken en genieten van het uitzicht.  We passeren de rotsen waarin de lovebirds uit de Erongo broeden.  John vertelt nog wat over zijn verleden.  Hij heeft in de gevangenis gezeten wegens slagen en verwondingen en geeft aan dat hij een nogal opvliegend karakter heeft.  Hij vertelt ook over de apartheid en dat sommige blanken nog steeds dezelfde attitude hebben.  Tijdens de apartheid mochten zwarten niet studeren en moesten ze 'boss' zeggen tegen hun heer en meester.  Gelukkig zijn de tijden stilaan aan het veranderen.  Al duurt dit wel lang.

We hebben ons laatste ontbijt in de Erongo Wilderness Lodge, betalen en rijden langs de dikdiks naar de parking waar ons trouw beest ons opwacht.  De leeuwentemmer is klaar voor de rit.  Het is niet zo'n lange rit vandaag.  We rijden naar Okahandja, een stadje boven Windhoek waar je niets anders kan gaan doen dan souvenirs verzamelen in  de lokale 'craftshops'.  We rijden door dichte bush gevuld met hoge termietenheuvels.  De gieren cirkelen in grote getallen boven ons.  Er zijn veel guestfarms in de omgeving.  In sommige kan je ook gaan jagen op groot wild.  Een vreemde bezigheid.  We komen hier om het wild te zien niet om het af te schieten. 
Halverwege komen we onze goede vriend asfalt weer tegen.  De weg naar Okahandja is goed aangelegd.  Na de gravel is het dan enkel nog een kunst om goed wakker en alert te blijven.  De asfaltbanen zijn lang en steeds rechtdoor.  We rijden langs een groot verkeersongeluk waar wel 2 vrachtwagen en minstens 5 auto's bij betrokken zijn.  We blijven wakker en alert, maar goed dat de leeuwentemmer het beest inmiddels goed kent.
In Okahandja verblijven we in Sylvanette, een guesthouse dat uitgebaat wordt door een blank Namibisch koppel.  We worden zeer vriendelijk onthaald en krijgen een kamer met een dubbel bed en wifi.  De vreugde om wifi is groot tot we merken dat het netwerk regelmatig wegvalt en Skype zich beperkt tot enkel gehakkelde gesprekken zonder beeld.  Toch krijgen we even het Tacomonster te zien via de webcam.
We bezoeken de lokale biltong beenhouwerij en gaan dan shoppen in de kleine stalletjes aan de rand van de stad.  Elk winkeltje wordt uitgebaat door arme zwarten die er niet zo gezond uit zien en die mogelijk hun opbrengst uitgeven aan de vele goktenten die opgezet zijn in de stad.  Het is hard onderhandelen om een goede prijs te bekomen voor de 'crafts'.  Elke shop ziet er min of meer hetzelfde uit.  Naar unieke items is het hard zoeken.  We slagen er toch steeds in minstens 50% van de prijs te doen.  Bradt vertelt ons echter dat ze vaak tot 10 keer meer vragen voor een item dan het item effectief waard is.  Het valt allemaal wel mee.  De verkopers zijn niet bijzonder opdringerig en het is een heus spelletje om af te dingen. 
Tevreden met de nieuwe spulletjes en het steunen van de lokale gokindustrie, keren we terug naar onze guesthouse.  We genieten van de rust en van de heerlijke huisbereide maaltijd die de gastvrouw en -heer ons serveren.  Simpel maar zeer lekker!  In de guesthouse verblijft een zeer gemengd publiek van blank en zwart.  Iedereen is vriendelijk.  Zo hoort het ook.  We zijn tevreden. 
Morgen vertrekken we voor een 5 daagse kampeertocht door wildparken.  Deze blog zou wel eens de laatste kunnen zijn in 5 dagen.  Wij zullen wel genieten van het wild.  Thuis zullen ze moeten wachten om mee te genieten.