Art Rocks!

In onze cottage in de boomgaard worden we weer vroeg wakker van het gezang van vogeltjes.  Vandaag zal onze laatste dag in het paradijs worden.  Toch hebben we goed geproefd van de verboden vruchten.  Niet getreurd!  We hebben nog een volledige dag in dit prachtige landschap. 
We starten de dag met een stevig ontbijt.  We doen wat huishoudelijke taken om onze feeling met de dagdagelijkse sleur niet te verliezen.  Het is trouwens hoog tijd om een keer kledij te wassen.  Voor we het goed en wel beseffen zitten we in de Kalahari.  Ik denk niet dat we onze was aan de stokstaartjes kunnen afgeven. 
Vandaag staat San-cultuur op het programma.  De San is een volk dat door Afrikanen en Europeanen verdreven werd uit deze regio.  Het enige dat nog van de San overblijft zijn rotsschilderingen die 200 tot 600 jaar oud zijn.  De rit brengt ons in het mooie Cedergebergte, door bergen met oranje rotsen en lage struiken, over de Pakhuispas.  We stoppen even om foto's te nemen van schuwe kaapse bavianen die ons pad kruisen.  De kronkelige bergweg vraagt wel wat van de Terios die in 4de versnelling de berg niet op kan.  Of wegen we te veel?  Niet over nadenken.  Het is immers vakantie.

We kopen een permit voor de Sevilla Rock Art Trail en beginnen eraan.  Tijdens de eerste kilometer komen we onze vriendjes de 'mini-olifanten' weer tegen.  De klipdassen springen van rots naar rots.  Elke dassie op zoek naar zijn plekje in de zon.
Op de trail bezoeken we 9 sites van rotskunst van de San.  De ene al wat knapper dan de andere, maar allen zeker de moeite.  Dansende vrouwen, jagende mannen, dieren en handen.  Rood, zwart en geel.  In de blakende zon springen we net als de dassies van rots tot rots.  Tot het pad eindigt bij site 9.  Ik zou geen Verheyleweghen zijn als ik het hierbij zou laten.  We zullen verder gaan.  Al moeten we bunkeren.  Het mag allemaal toch een beetje avontuurlijk blijven?  Ik kan Jolijn overtuigen en ze springt zelfs als een dartel hertje de rivier over, naar de weg die ons uiteindelijk terug bij het startpunt van de trail zal brengen.  We hebben er honger van gekregen. 

Terug naar het paradijs, waar we lunchen in de schaduw van de citrusbomen.  Hoe kunnen we anders dan na de lunch nog verder genieten van de rust en kalmte van de Boskloof.  Toch kunnen we het niet laten om nog eens in de Terios te springen en richting Clanwilliam te gaan.  De rooibosfabriek die we willen bezoeken is dicht.  Uiteraard.  Het is zaterdag.  'What were we thinking?'  Dan maar op zoek naar een internetcafe om onze blog te posten.  Ook hier vangen we bot.  Het enige dat ons nog rest, is een bezoekje aan de Spar om onze lunch voor morgen te kopen. 
Beseffend dat we nog maar een paar uurtjes in het paradijs hebben (Jolijn heeft me toch een appel aangesmeerd en Hij zal ons morgen buiten zetten), keren we terug naar de rust van de boomgaard.  We kunnen de gastvrouw overtuigen om haar computer te gebruiken zodat we de blog van gisteren alsnog kunnen posten.  We vinden het een verplichting om dit te doen als we het kunnen.  De gastvrouw is zeer attent, vraagt over de uitstap van vandaag en wenst ons nog een gezellige avond toe. 
We eindigen de dag met een 'homemade African-style spaghetti' tijdens een candlelight dinner met Rachmaninov op de achtergrond.  Morgen ruilen we het paradijs in voor een 'paradise by the dashboard light'.