Kudu

Half 6 's ochtends. Jolijn steekt haar hoofd uit de tent en ziet een baviaan achter onze 'braai' weglopen. Er is sprake van bendevorming op de camping. Een hele troep bavianen is op zoek naar etensresten. Wij zorgen ervoor dat al onze spullen opgeruimd zijn en laten de tent leeg en open achter. De parkwachter zei ons dat de bavianen dan enkel een kijkje zullen nemen. We hopen dat de bavianen niets oneerbaars doen tijdens hun inspectie van onze tent.

We rijden door naar de start van de 'Olive Trail'. De trail is een wandeling die ook in het programma van Joker staat. We willen er zo vroeg mogelijk aan beginnen. Onderweg naar de wandeling stoppen we al een paar keer om de kudu te fotograferen. De kudu is een grote sierlijke antiloop met een zeer mooi gekruld gewei. We zijn onder de indruk.

Op de parking ontbijten we nog even onder het toeziend oog van een scharrelaar (vogel), en dan beginnen we eraan. De wandeling start met een forse klim van een paar kilometer. Omdat we zo vroeg gestart zijn, hebben we geen last van de warmte. Op de berghelling lopen we letterlijk tussen de kudu's. Eigenlijk hopen we de bergzebra te kunnen spotten. De bergzebra is een zeldzame variant van de savannezebra. Uiteindelijk zien we enkel zijn hoopjes stront en wat sporen.

De 'Olive Trail' is 10 km lang en staat bekend om de prachtige omgeving en om een stukje kloof dat je enkel kan overbruggen dankzij een aantal kettingen die vastgemaakt werden tegen de rotswand. Na de forse klim en wat wandelen over de bergweiden op de top, dalen we af via een rivierbedding. We komen er nog een aantal kleine diertjes tegen die het midden zijn tussen een rat en een 'mini-olifant'. Het is een vreemd en brutaal dier dat niet snel afgeschrikt wordt door onze aanwezigheid. De 'mini-olifantjes' zijn ook weer van de partij. Een olijke bende dus.

Jolijn is in vorm en huppelt vrolijk mee de berg af. De rivierbedding vraagt wel wat van ons omdat we regelmatig over grote rotsblokken moeten klauteren en steeds over losliggende stenen wandelen. We stellen vast dat dit een grotere uitdaging is dan het stukje kloof dat we met behulp van de kettingen moeten passeren. We besluiten dat het een zeer knappe wandeling is in een stuk ongerept groene natuur. Wandelen op bergflanken en door kloven die versierd zijn met cactussen, acaciabomen, quivertrees en kleine struikjes. Bovendien hebben we deze wandeling helemaal alleen kunnen maken. Als we terug aan de auto zijn, staat hij nog steeds solo op de parking.

Tijd om terug naar de camping te gaan om te zien hoe de bavianen van onze tent hebben achtergelaten. We stoppen nog even aan het kantoor van de NWR om wat cola te kopen en vragen ook eens of ze toevallig ook vlees verkopen, niet dus. We vrezen al (al was het voorspelbaar) dat we deze avond op bonen in tomatensaus moeten overleven, maar de man achter de toog heeft misschien nog wel een stukje kip dat hij onder de toog kan verkopen. Hij zal het naar onze kampplaats brengen. Super!

Een namiddagje relaxen aan het rustige stroompje voor onze tent. Het ziet er allemaal weer prachtig uit. Ik wordt echter overvallen door een vreemd gevoel dat ik enkel kan omschrijven als: eindigheid. Drie van de vijf weken vakantie zijn inmiddels achter de rug. Gelukkig kan ik dit loslaten en kijken we weer uit naar het volgende avontuur.
We genieten van de rust tot een 'homo sapiens brutalus' onze rust verstoord door zijn generator aan te zetten. Een andere 'homo sapiens envyus' komt langs omdat hij ons stukje kampeerterrein wel ziet zitten. Gisteren stonden er slechts 3 pitches vol. Vandaag geraken ze allemaal gevuld. De ene homo sapiens tracht ons te vergassen en de andere heeft zijn oog op onze plek. Onze plek is niet te koop en dat maken we duidelijk met een respons: 'Ja, we weten dat dit plekje het meest privaat en afgelegen is.' Wij laten ons niet vergassen en dat ga ik wel even duidelijk maken aan de 'homo brutalus'. Een moment om even stil te staan bij de mens en de natuur. Hier ben je dan. In één van de prachtigste stukjes groene natuur in Namibië. Je gaat er kamperen op een primitief stukje kampeerterrein zonder elektriciteit. Wat is dan het eerste dat je doet? Een generator aanzetten natuurlijk! Het zalige luide geronk van de generator gaat boven elk vogeltje dat durft zingen in de giftige gassen die het uitstoot. Crimineel!

Soit, na een uurtje wordt de generator afgezet en kunnen we terug genieten van de rust, ons avondeten en het bloggen in de tent.