Vroege vogels

Opstaan om 6 uur.  We willen zeker en vast het ontbijt van 7 uur halen, zodat we tijd genoeg hebben om de Fish River Canyon te doen en daarna door te rijden naar onze volgende bestemming, Keetmanshoop, de hoofdstad van Zuid-Namibië. 
Het is nog donker als we wakker worden.  Zo'n half uur voordat onze wekker zal aflopen.  We hebben uiteindelijk toch goed geslapen in onze tent.  De tent staat ook nog recht deze ochtend.  Wat altijd goed meegenomen is.  Ik kruip nog even onder de douche terwijl Jolijn alvast de slaapzakken en slaapmatjes oprolt.  We doen alles muisstil, want op de campingsite naast ons is iemand nog stevig aan het snurken.  De zon komt nog steeds niet piepen over de horizon.  We laden alles in de kofferbak van de auto en rijden naar het restaurant.  Hier worden we onthaalt door een zwarte man die verbaasd is om al toeristen te zien.  Zeker een uur voordat het ontbijt geserveerd wordt.  Een uur?  Het ontbijt wordt toch geserveerd om 7 uur?  'Inderdaad', antwoordt de man en hij wijst ons erop dat het nog maar 6 uur is.  Oh nee, we zijn vergeten om het uur te verzetten bij de grensovergang.  Vandaag zijn we dus om 4u30 opgestaan in plaats van 5u30.  Nu we nog een uur te vullen hebben voor het ontbijt besluiten we wat te gaan wandelen.  Buiten een zeer mooie zonsopgang spotten we niet veel.  Toch al wat ochtendgymnastiek gehad!

Na het ontbijt snellen we ons naar het uitkijkpunt over de Fish River Canyon.  Onderweg spotten we nog een zeer mooie antiloop, een kleintje met een mooie tekening in de oren en kleine hoorntjes.
We betalen de inkom voor het Ai-Ais Richtersveld Transfrontier Park, en slagen erin nog voor de andere toeristen aan de immens grote canyon te staan.  Volgens de reisgids en de informatie op de borden, is dit de 2de grootste canyon ter wereld (na de Grand Canyon).  Over de rangorde bestaat nog wat discussie (denk bijvoorbeeld maar aan de Colca Canyon in Peru), maar de canyon is in elk geval de grootste die we in ons prille jonge leven al gezien hebben (ja hoor, wij zijn nog jong, en we hebben nog veel van de wereld te ontdekken).  We doen een wandeling langs de canyon van de Main Viewpoint naar een andere viewpoint.  Weer eens onmogelijk om dit uitzicht in een foto te proppen.  We doen in elk geval ons best.  Tijdens het wandelingetje struikelen we bijna over een schorpioen, een spin en een reuzegrote, gepantserde sprinkhaan.  Best fascinerend hoeveel leven je vindt in deze semi-droge woestijn.  Als we terugwandelen naar onze auto komen de hordes toeristen (hoewel dit nog wel meevalt) met een aangepaste safaribus aan.  Het is meer een safarimonstertruck waarbij de inzittenden op het dak van de bus lijken te zitten.  De andere toeristen wagen zich niet aan de wandeling, en blijven zelfs tijdens de drive naar de viewpoints in de auto zitten.  We kunnen echt wel spreken over de luie 'homo-sapiens-sapiens-sapiens-technologica'. 

Nog onder de indruk van de grote kloof in de aardbol, zetten we onze weg verder naar Keetmanshoop.  We rijden door het Gondwana National Park, waar we onze eerste zebra's en tsessebe spotten in een spectaculaire scenery van savanne met grote kale bergen op de achtergrond.   Volgens de GPS zou deze rit zo'n 4 uren duren.  We laten de GPS links liggen en gaan verder met de kaart.  We geraken op 2 uur en 30 minuten in Keetmanshoop.  GPS blijkt dus nog steeds 'rubbish' te zijn.  Na zo'n 2 uren gravelwegen ben ik zeer blij dat ik opnieuw over asfalt kan rijden.  Terug naar de beschaving... .
We komen aan in de hoofdstad van Zuid-Namibië.  Keetmanshoop is slechts een 20tal straten groot.  Er zijn wel veel hotels, BB's en guesthouses.  Blijkbaar is dit toch een ankerpunt van reizigers.  Met het grootste aantal benzinestations per inwoner en elke mogelijk bank van Zuid-Afrika en Namibië, moet dit wel een belangrijke stad zijn. 
We overnachten hier in Bird's Mansion Hotel.  We hebben vannacht goed geslapen in onze tent, maar zijn toch blij een kamer te krijgen met ruime bedden en een privé badkamer.  We zijn ook blij dat we hier ook internet treffen.  Zo kunnen we opnieuw naar hartenlust bloggen.  Blijkbaar zit er toch een beetje 'homo technologica' in elk van ons.
Na een middagsnack maken we de straten van Keetmanshoop onveilig.  We gaan op zoek naar water, kussens, biltong, het toeristen infobureau en het museum van de Keet.  We slagen erin om al deze zaken op 1 uur te doen.  We vinden kussens in de lokale Wibra.  De kussens kunnen we nog wel gebruiken, want we hebben enkel kussenslopen meegenomen om plek in de koffer te sparen.  Een nacht zonder kussens wordt zo verholpen door 2 kussens van elk zo'n 3euro.  Dat hebben we er wel voor over.  Keetmanshoop grenst aan de Kalahari, waar we morgen naartoe rijden (terug naar Zuid-Afrika).  Het valt ons op dat naast de bange blanke man en de meer typische zwarte man, hier ook Bosjesmannen rondlopen.  Niet in een string zoals velen zullen denken (de 'gods' zijn hier niet zo 'crazy'), maar ze hebben toch een ander voorkomen.  Het is hier een echte mengeling van culturen.  Misschien moet Filip De Winter naar hier verhuizen.  Het lijkt hier het toonbeeld van een multiculturele samenleving.  Op het eerste gezicht dan toch. 
De rest van de dag zullen we wat lummelen.  Wat uitrusten voor we het eerste grote wildpark van de reis aandoen, het Kgalagadi Transfrontier Park.  Morgen volgt ongetwijfeld 'Border Crossings, part 2.'  Al zullen we in de Kalahari Woestijn waarschijnlijk geen internet hebben.