De trampoline

4u 's ochtends.  Weer een wilde nacht in de tent. Zoals gewoonlijk worden we voor de wekker wakker, ook al staat die op 4u30.  We poetsen onze tanden en gaan te voet naar de receptie waar we onze ochtendtour nog moeten betalen.  We zijn duidelijk de enigen die zo vroeg 's ochtends uit de veren zijn, want zelfs de verantwoordelijken van de receptie zijn te laat.  Gisteren werd ons verteld dat we zeker om 5u aan de receptie moesten zijn. Vandaag wachten we alleen in het donker tussen de dikdiks.  Onze supergemotiveerde gids, Martin, is ook van de partij.  Hij geeuwt wat, kucht zijn longen bijna uit en rijdt ons naar het plateau.  Martin verwacht dat we niet veel zullen zien vanmorgen.  De dieren hebben 's ochtends geen dorst dus de 'waterholes' zullen allemaal leeg zijn.  Wij hebben er moed in, al wordt die moed getart door sterke ijskoude wind.  We hopen dat de zon snel zal verschijnen.  Aanvankelijk zien we inderdaad niet veel meer dan een vogeltje hier en een vlindertje daar.  We ontbijten in een schuilhut aan een 'waterhole' en genieten er van een ontbijt zonder view met opkomende zon en vogelgezang.  Op naar de volgende 'waterhole'! Opeens zien we toch hele kuddes sabelantilopen en roanantilopen.  Een giraf verspert onze weg en de zon breekt door om ons wat te verwarmen.  Dan toch de moeite die privé-ochtendtour.  Martin lijkt me anderzijds niet echt onder de indruk te zijn.  We hebben hem dan ook vroeg uit zijn bed gezet.
Wij hebben er nog steeds zin in. 

Terug op de camping heeft een 'homo sapiens brutalus' zijn stereoketen opengedraaid met onsmakelijke muziek.  Typisch voor de 'brutalus'.  Hij gaat naar een natuurgebied en zit heel de ochtend luidruchtige muziek te draaien op de camping.  Een baviaan beklimt onze Terios en wij vinden er niets beter op dan de camping even te laten voor wat ze is en te gaan wandelen.  We wandelen langs paadjes die mooi op de berghelling van de Waterberg liggen.  We zien weer veel kleurrijke vogels en wandelen langs hoge 'aloë vera'-bomen.  's Middags eten we opnieuw lunch in de oude politiekazerne terwijl we geëntertaind worden door een mooie paarse scharrelaar die ook wel een sprinkhaan of twee binnenwerkt.  Voldaan keren we terug naar de camping.
Oh ooo.  Miljaar!  Hoe is het mogelijk?  Niet te schatten!  Tijdens onze wandeling hebben de bavianen zich geamuseerd met een spelletje trampolinespringen.  Ze gebruikten hiervoor de acaciaboom waaronder onze tent staat als springplank en onze tent als trampoline.  De tent staat er bijzonder krom bij en de stokken die onze tent rechthouden zijn onherroepelijk beschadigd.  Ze zijn ingedeukt en we twijfelen of we de deuken er uit zullen krijgen.  Frustratie alom.  We hebben deze tent de komende 4 nachten nog steeds nodig.  We zouden ze nog 2x moeten opzetten in Etosha.  Wat nu?  Voorlopig laten we het zo.  Ze staat nog min of meer recht en als we ze nu afbreken, slagen we er misschien niet meer in ze op te zetten.  Morgen bij het afbreken zullen we nog wel zien. 
Het is 14u.  We stellen vast dat we al 10 uren wakker zijn.  Tijd voor wat ontspanning.  Eens zien hoelang we het volhouden om niets te doen?  We rijden naar het zwembad van het wildpark en gaan in de schaduw liggen.  De mooie vogels zullen deze middag tot bij ons moeten komen.  Het is immers vakantie.  Tijd om te doen wat al die stomme toeristen doen, niets niets en nog eens niets.
Het duurt slechts 1,5 uur voordat we het niets doen al behoorlijk beu zijn.  We besluiten dan maar om toch nog eens de vogelwandeling te doen.  We zijn verwend. We kijken al niet meer raar op als we een neushoornvogel zien. 
's Avonds nogmaals een gezellig diner in het restaurant.  Jolijn de pasta, Tom de krokodil.  Best wel lekker.  Morgen verlaten we de Waterberg en zoeken we andere oorden op.  Noordwaarts  waar de olifanten hopelijk zitten.