Tse Tse

5u30. Opnieuw een korte nacht. Op de planning vandaag: een lange safari naar de Kidepo vallei, de andere kant van het Kidepo NP. De nacht bracht weinig verrassingen. Lokaal knaagdier Fons is met vakantie of ten prooi gevallen aan één van de vele machtige roofvogels die dit wildpark rijk zijn. Survival of the fittest is the name of the game.

Alfred is zoals steeds trouw op post. Ook Thomas, de ranger zal ons opnieuw vergezellen vandaag. Hij en zijn automatisch geweer. We trekken richting Kidepo valley, een zeer groot uitgestrekt gebied aan de grens met Zuid-Soedan. Kidepo betekent 'plukken van vruchten' in de lokale taal. De grote, droge rivierbedding is omringd door gigantische palmbomen. Een echte oase temidden van het savanneland. Na de oase volgt het inferno. Een spontane bushfire heeft grote delen van de vallei in as gelegd. Grote dorre vlakten met hier en daar nog een smeulende perkje gras of een brandende boom. Uit de asse verrijzen vogels als feniksen uit de grond. We zien de fantastische secretarisvogel, de struisvogel, neushoornvogels, scharrelaars, ooievaars, ... . De Kidepo vallei heeft veel minder groot wild. Het landschap is dan ook erg veranderd. Er zijn meer bomen, het is dor en het uitgedroogde gras staat hoog.

In de verte hoor ik de muziek van Wagner, Ride of the Valkyrie al door de boxen komen. Als een ware aanval van Huey helicopters in Vietnam, wordt onze 4x4 langs alle kanten aangevallen door de tsetsevlieg. Ze zijn hardnekkig en taai, en doen nog het meest denken aan de daas. Ze steken door alles heen. Gelukkig zijn deze tsetsevliegen geen dragers van de slaapziekte. Ze schieten met losse flodders. We geraken er telkens doorheen zonder schade. Aanval na aanval overleven we. We live to fight another day!

Een game-drive is altijd onvoorspelbaar. Terug op weg naar de campsite, gaan we nog even op zoek naar een bende leeuwen. De stank van hun prooi, is het eerste dat we vinden. Een zeer grote buffel ligt met een opengereten reet vol vliegen aan de kant van de weg. Vermoedelijk is het dier al een tijdje dood want de rotte vleesgeur is bijna niet te harden. Daar liggen ze dan. Hun buikje volgegeten ontspannen onder een boom. De leeuw is een lui dier, eens ze een buffel geveld hebben liggen ze dagenlang op de plek van de 'kill' om af en toe eens te dineren en de gieren op een afstand te houden. De gieren hebben echter andere plannen. In de omringende bomen zitten wel 3 verschillende soorten gieren te wachten op hun kans.

In vergelijking met de andere wildparken die we in Afrika bezochten is dit park uniek. Geen waterholes om de dieren te lokken maar puur natuur. Het wild is verspreid over het hele park en we hebben veel wild gezien. Bovendien krijg je een gevoel van exclusiviteit als je als enige een bende leeuwen kan observeren. Dit park is nog niet ontdekt door het grote publiek en dat is te merken. Een super-ervaring!

Na een super-ervaring volgt een lazy afternoon. Morgen staat er een lange rit op het programma. We rijden door naar Gulu, een grote stad.

Bij het avondeten worden we vergezeld door nieuwe gasten. Tot voor kort waren wij de enige gasten in dit wildcamp, nu zit het plots zeer vol. Twee noorderburen, die al 23 jaar samen door Afrika trekken op motorfietsen en een groep rijke Oegandese zakenmannen zetten zich rond het kampvuur. De Nederlanders zijn zeer sympathieke kerels die hun hart verloren hebben in Afrika. De groep Oegandezen zijn zeer welgesteld en hebben veel noten op hun zang. Ze drinken sterke drank, zijn gekleed in opvallende kledij en dragen dure gouden juwelen. Het lijkt wel of je als rijke zwarte Oegandees meteen in excessen moet gaan als je succesvol bent. Hij vertelt zijn visie op de politiek in het land aan iedereen die het wil horen. Een zeer duidelijke gerichte visie. Zo vertelt hij bijvoorbeeld dat democratie in Afrika niet is zoals in Europa. Zo weten de machthebbers steeds welk bedrijf in Zuid-Afrika de stembiljetten zal drukken en zijn de helft van de stembiljetten reeds ingevuld voordat ze het land met verkiezingen bereiken. Hoe accuraat de informatie is, is moeilijk te bepalen. Al is hij wel zeer overtuigd van zijn visie op Oeganda.
Greg, de uitbater en parttime NRP, krijgt het waarschijnlijk wat op zijn heupen van deze man en kondigt zeer vroeg aan dat de bar gesloten is en dat de mensen vriendelijk worden verzocht om naar hun slaapplaats te gaan.

Ondanks de kleine NRP-kronkel van Greg, heb ik toch ook een beetje sympathie voor hem. Buiten de hystorisch gegroeide moderne slavernij (fout!! fout!!), is hij een aangename man. Een man met achtergrond die zijn rug ietwat naar de wereld heeft gekeerd. Hij heeft zich teruggetrokken in dit aards paradijs, om rust te vinden en boeken te schrijven. Hij heeft veel kennis van de natuur en heeft jarenlang meegedraaid in organisaties die zich inzetten voor de preservatie van soorten. Hij lijkt zeer werelds enerzijds, maar heeft toch die kronkel, die vreemde kronkel in omgang met zwarten. Waarschijnlijk ben ik naïef vanuit zijn perspectief. Ben ik te vrijzinnig? De grote tegenstellingen in Oeganda stapelen zich op...

We kunnen niet anders dan concluderen dat dit verblijf in het wilderness-camp prachtig was. Het eten was fenomenaal, de locatie onvoorstelbaar knap en de ervaring van het wildpark één van de meest tot verbeelding sprekende natuurbelevingen. Als atheïst vind ik mijn spiritualiteit terug in de natuur. Hier kom ik tot rust en zijn zingeving en existentiële vragen overbodig. De zin is enkel de rust en de omgeving. Afrika is niet arm. Het is rijk!