In Afrika hebben ze een spreekwoord:
Een vroege vogel vangt het nijlpaard. Of zoiets?! Sinds vandaag
hebben ze er nog een spreekwoord bij wat mij betreft. 'Je scheet
stinkt als een dode olifant!' Later meer daarover.
Eerste activiteit op het programma: een
ochtendsafari. Onze oogjes plakken nog dicht, tot we, onderweg naar
de ingang van het park, een hyena de weg zien oversteken. De hyena
hadden we hier nog niet gezien, dus zijn we meteen zeer tevreden met
deze 'sighting'.
Queen Elisabeth NP wordt doorkruist
door deze snelweg. Het is ook een NP waarin nog steeds mensen wonen.
Vissersdorpjes in en rond het park. De aanwezigheid van menselijke
activiteit maakt het park, wat mij betreft, net iets minder
aantrekkelijk dan Murchison NP, waar ik echt mijn hart ben verloren.
Al hebben we tijdens deze laatste gamedrive ook enkele magische
momenten: de zonsopgang over het uitgestrekt savannelandschap dat
gehuld is in een ochtendnevel; een troep van zes leeuwen die liggen
te luieren terwijl de antilope stokstijf staat van de angst; een uil
die nieuwsgierig rond zich kijkt, ....
In het midden van de safaritocht
stoppen we bij één van de vele kratermeren die het park rijk is.
Er wordt zout ontgint door de lokale dorpelingen. Het is een
spectaculair uitzicht.
QENP is echter meer dan enkel savanne,
kratermeren en vissersdorpjes. 's Middags hebben we een afspraak met
de chimpansees van de Kyambura kloof. In het midden van de savanne
is er plots een 16 kilometer lange kloof. Een canyon waarin een heel
ander klimaat heerst en het tropisch regenwoud floreert. De kloof is
het resultaat van eeuwenlange erosie door de Kyambura-rivier. Door
de lokale gemeenschap is de verbinding tussen het regenwoud in de
kloof, en het regenwoud in het zuiden, verbroken en is er een groep
chimpansees in de kloof achtergebleven. De groep van amper 24
chimpansees leeft nu geïsoleerd in de kloof.
Ik hoor jullie al denken: 'Sech, ze hebben toch net een chimpansee habituation experience van 7 uren gedaan eergisteren. Nu gaan ze weer.' Inderdaad! En gelukkig dat we dit gekozen hebben, want het zal een ongelooflijke ervaring worden.
We worden voor deze
chimpansee-trekking bijgestaan door gids, Geoffrey, en zijn kompaan
met de kalashnikov. Het automatische geweer, van Russische
oorsprong, is noodzakelijk omdat er ook andere wilde dieren in de
kloof zitten. We denken aan olifanten, leeuwen, luipaarden,
nijlpaarden, .... Elke ranger in Oeganda heeft er één.
Terwijl Geoffrey ons uitleg geeft over
het verloop van de dag, horen we oerkreten uit de kloof opstijgen.
Geoffrey ontbreekt zijn uitleg en zegt ons dat we geen tijd te
verliezen hebben. Als bezetenen dalen we af richting de 'oe oe oe,
aaaaaaaah aaaaaaaaah aaaaaaaaahrg, drum drum'. We rollen bijna van
de berg. Tijdens de afdaling worden we bevangen door een
onmenselijke stank. Is dit een onverwachtse opstoot van het bruine
substantie-probleem? Heeft iemand (Frankenweenie?) een windje
gelaten? Heeft de dwerg zich wel gewassen deze morgen? Als we, in
een mum van tijd, de bodem van de kloof bereiken, wordt meteen
duidelijk wat de stank veroorzaakt. Er ligt een gigantisch rottend
lijk van een olifant in de kloof. De walm is niet te harden. Het
inspireert ons tot nieuwe spreekwoorden en we zullen de rest van onze
tijd op deze aardkloot spreken van 'stank als van een dode olifant.'
Geoffrey neemt het voortouw. Gevolgd
door een enthousiaste en sympathieke Indiër. Uw blogschrijver volgt
op de voet en de dwerg zet een spurtje in. In het achterste van het
peloton wordt Jolijn geassisteerd door de kalashnikov. We razen wild
door de jungle om uiteindelijk bij een chimpansee te belanden die
rustig in een boom ligt te relaxen. Alsof hij ons aan het opwachten
was. De chimpansee is een jong mannetje. Later leren we dat hier
enkel jonge mannetjes en vrouwtjes vertoeven. Door de beperkte
grootte van de groep is incest een serieus probleem aan het worden.
Geoffrey vertelt ons dat er plannen zijn om nieuwe vrouwtjes in de
groep te introduceren om dit probleem te verhelpen. Geoffrey is een
held. Hij is dé gids om een goede Chimp-hunt te doen.
Na de wederzijdse observatie met de
jonge chimpansee (hij staarde letterlijk een hele tijd in mijn ogen),
wordt de jacht verdergezet.
Als we de rest van de Chimps ontdekken
wordt de achtervolging ingezet. Het is een intense tocht. Je voelt
de jungle om je heen, terwijl er voor je menselijke apen op handen en
voeten verder lopen. De trip in de kloof is kort maar krachtig. We
zien zo'n 8 à 9 chimpansees, waaronder 2 jonge Chimps. De Chimps
zijn veel wilder dan in Kibale Forest en zien er weer volledig anders
uit.
De naam van de kloof, Kyambura,
betekent 'het zoeken naar, zonder te vinden.' Wij hebben in elk
geval een schitterende ervaring gevonden. Jolijn heeft wel steeds
naar adem moeten zoeken, en heeft dit niet altijd gevonden, maar ook
Jolijn heeft genoten van de 'chase'. Het was een 'rush', een kick.
We bedanken Geoffrey en Mr. Kalashnikov. Maar ook de sympathieke
Indiër, die net zoals de sympathieke Duitse pediater voor hem,
'single handedly' de reputatie van de Indiërs heeft hersteld.
Omdat we zoveel geluk hadden met de
chimpansees (naar 't schijnt heb je maar een kleine kans om ze te
spotten in deze kloof), zijn we heel wat vroeger terug in onze lodge.
Dit vinden we best OK. Deze lodge is al één van de beste tot
hiertoe. Je hebt alle faciliteiten, het eten is super en het
personeel heel vriendelijk. We kunnen zalig nagenieten op het terras
terwijl we naar de prachtige vogels kijken. Zie ik daar geen African
Pygmy Kingfisher? Is dat daar geen Diederik Cuckoo?
Na het heerlijke avondeten krijgen we
nog het gezelschap van een hele bende nijlpaarden, die aan het
restaurant van de lodge komen grazen. Tijd om de blog bij te werken
dus, en 's nachts te dromen van chimpansees. Misschien zijn de
rollen dan omgekeerd en word ik door hen achtervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten