5u15. We halen het ontbijt- en
lunchpakket af in het restaurant van de lodge. Jolijn heeft een
slechte nacht achter de rug en wat hoofdpijn. De dwerg is ietwat
opgewonden en uw blogschrijver is de beheersing zelve (uiteraard,
want hij schrijft de blog, knipoog).
De oogjes zijn nog klein als we door
Alfred naar het rangerstation in Kibale Forest worden gereden. Het
is nog pikdonker.
In het rangerstation worden we
opgewacht door onze gids, Charles, een Duitse vrouw en 2 jonge
Zweedse meisjes. De troep homo sapiens sapiens is bekend. Klaar om
onze soortgenoten te gaan ontmoeten. Charles geeft een korte
briefing over het park en de 'habituation experience' en dan
vertrekken we, door de jungle in de ochtendschemer. Het tempo ligt
hoog. We starten op een bospad, maar dat laten we al snel achter ons
als we Chimps horen roepen in de verte. Het bunkeren zal vandaag
onze tweede natuur worden. Het is één van de eerste zaken die het
ons makkelijker maken om ons in te leven in de leefwereld van de
Chimps. Het is best spannend allemaal. Grote afdrukken van
bosolifanten en olifanten-'dung' op ons pad. We lopen in cirkeltjes
en al onze zintuigen staan op scherp. Tot plots, een grote donkere
mensaap zich van een boom laat glijden. De Chimp kan als geen ander
de 'brandweerslide'. Verwonderd gapen we naar de grote mensaap. Ik
kan jullie vertellen dat niets je op dit moment kan voorbereiden.
Hoe hard je ook probeert. Het moment is te grotesk om zelfs op
papier te krijgen.
Charles en de homo sapiens sapiens
troep zet de achtervolging in. Een goede kilometer volgen we deze
oude chimpansee. Hij brengt ons bij de rest van zijn groep. In deze
groep chimpansees leven zo'n 120 Chimps op een oppervlakte van 25 tot
30 km². De groep is evenwel opgesplitst in kleinere groepjes van 10
tot 20 Chimps.
Wat volgt is een voorbeeld van hoe de
homo sapiens sapiens zich gedraagt in aanwezigheid van soortgenoot.
Aanvankelijk lijkt het alsof de groepsleden (van de HSS) dezelfde
doelen hebben en zich ook daarnaar zullen gedragen. Het wordt al
snel duidelijk dat er onenigheid ontstaat in een nieuwe groep en de
groepsleden concurreren voor de beste plaatsjes om foto's te nemen.
Het is wat duw en trekwerk waarbij egoïsme en eigenbelang de
bovenhand halen tegenover solidariteit en samenwerking. Gelukkig is
dit gedrag van korte duur als er tijdens het ontbijt tussen de Chimps
wat meer informatie uitgewisseld wordt. De Zweedse meisjes doen hier
een stage bij NGO's en de Duitse vrouw is hier met vakantie net zoals
wij. Wat 'small talk' doet wonderen om het sociaal contact te
verbeteren.
De vergelijkingen tussen de chimpansees
en mensen stapelen zich op naarmate we meer info krijgen over de
Chimps. Chimpansees zijn zeer georganiseerde dieren. Ze hebben een
duidelijke hiërarchie en handelen vaak zeer systematisch. In
tegenstelling tot andere mensapen zijn ze erg agressief en zeer
actief gedurende de dag. Ze beschermen hun territorium tegen
indringers en gaan soms op oorlogspad in het territorium van hun
soortgenoten. Het zijn echte 'raids' en moordpartijen, waarna ze hun
overwinning vieren door hun verslagen soortgenoot uiteen te rijten en
op te eten. Als de chimpansee gaat jagen, op kleine aapjes, doen ze
dit ook zeer georganiseerd en in groep. De grote oude mannetjes
coördineren hun aanval van op de grond; de jonge mannetjes jagen in
de boomtoppen en de vrouwtjes jagen de kleine aapjes op door te
krijsen. Als de, nog levende, aapjes in de handen van de oude
mannetjes terechtkomen, grijpen ze de aapjes bij hun poten en slaan
ze de aapjes tegen bomen of tegen de grond tot ze dood zijn. Door
chimpansees te begrijpen, begrijp ik de mens ook beter. Al deze
agressie vinden we ook terug bij ons. Vaak vermomd, heel sluw, in de
vorm van machtspelletjes e.d. Maar ook op grotere schaal, op
maatschappelijk vlak zijn we vaak bezig met het afbakenen van
territorium (nationalisme) en het leven van onze buren zuur te maken.
Fascinerend allemaal. Truly a planet of the apes!
Charles, onze gids, blijkt al snel geen
Chimp maar een 'Chump' (a monkey amongst apes) als hij ons, tegen
alle parkregels in, naar een chimpansee leidt die languit op de grond
ligt te rusten. De 'Chump' regiseert ons en plaatst ons één voor
één vlak naast de chimpansee. Op nog geen halve meter van de
chimpansee wordt dan telkens geposeerd samen met de Chimp. Uw
blogschrijver heeft zich niet bezondigd aan deze banale bezigheid,
dat enkel dient als domme toeristenatractie. Ook de andere leden van
de HSS-troep hebben achteraf hun bedenkingen bij de methodes van de
'Chump'.
Maar, al de bovenstaande info laten we
los. We worden gehypnotiseerd door de wonderlijke ervaring van de
ontmoeting met de chimpansee. Hun gelaatsuitdrukkingen, de handjes
en voeten, de diversiteit van gezichtjes, .... Allemaal dragen ze
bij tot de pracht van deze ervaring. Uren aan een stuk verblijven we
in aanwezigheid van deze magische dieren en worden we vaak overvallen
door euforie en verbazing. Soms verschieten we ook. Ons hart bonst
tegen onze borstkast als de mannetjes chimpansees, en dan vooral de
'president', chargeren. Een kort 'oe oe oe' wordt gevolgd door een
luid gekrijs, het laten zien van alle tanden en het hard slaan tegen
boomstronken wat klinkt als een drum (de boomstronken/stammen zijn
precies hol vanbinnen). We observeren de Chimps terwijl ze elkaar
vlooien, in hun neus peuteren, eten, 'vossen' (de 5 seconden-seks) en
liggen te luieren.
In de namiddag laat de 'Chump' ons wat
meer genieten van de ervaring in plaats van telkens te zeggen dat we
foto's moeten trekken. Tegen het einde van de 'experience' hebben we
zelfs nog even een gesprek over de politiek in Oeganda met de
'Chump'. Volgens de 'Chump' is deze president, Museveni, de beste
president van Oeganda 'ever'. Hoewel de president neemt wat hij kan
nemen, en verdwijnen zijn politieke tegenstanders soms volledig van
de aardkloot net voor de verkiezingen, is er volgens de 'Chump' geen
betere president mogelijk. Museveni heeft al sinds 1986 de vrede in
Oeganda gegarandeerd. Als deze president het loodje legt, zal er
ongetwijfeld een probleem ontstaan. Volgens de 'Chump' zal dit
probleem zichzelf oplossen. Er zullen dan verchillende kandidaten
opstaan en dan is het een kwestie van 'the last man standing'. Mmmh,
prettig toekomstperspectief en very 'Chimp-like'.
Als de groep homo sapiens sapiens
uiteindelijk beslist om terug naar het rangerstation te keren, hebben
we acht uur en een half met onze neefjes door de jungle gewandeld.
Een onvergetelijke ervaring!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten