Traveller's Rest

Evacuatie... We laten Lake George en de schitterende Ihamba Lakeside Safari lodge achter ons. We onthouden van QENP vooral de ervaring in de kloof met de chimpansees. We rijden richting Zuidwest Oeganda. We naderen letterlijk en figuurlijk het toppunt van onze reis, het Vironga-gebergte met het Bwindi NP. In Oeganda is er geen enkel punt onder de 600m boven de zeespiegel, maar onze bestemming is op zo'n 2000m hoogte. We schieten langs de evenaar, dwars door het QENP en starten langzaam aan de klim door grote theeplantages en prachtige kratermeren.

Onderweg stoppen we voor een plaspauze.  Op het café/restaurant staat met grote letters aangekondigd: Hot Coffee House!  We krijgen de kaart en trachten koffie te bestellen.  Gelukkig dat het toilet werkt want de koffiemachine is stuk.  Zowat alles wat op de kaart staat is er niet.  Frisdrank is de enige oplossing. Toch een TIA-moment dan?

Het landschap verandert weer. Bergen met afgeronde toppen die tot op de top gecultiveerd zijn. Dit is de rijkste regio die we in Oeganda bezocht hebben en ook de meest dichtbevolkte. In 20 jaar tijd zijn de hutjes volledig uit het beeld verdwenen. Ze zijn vervangen door bakstenen en betonnen woningen. De wegen worden volop heraangelegd. Een groot deel van de weg is goed geasfalteerd. Op sommige momenten waan je je in de Ardennen of de Jura. Van het oorspronkelijke oerwoud is niets, maar dan ook niets meer over. Tussen de gecultiveerde berghellingen zijn denne- en eucalyptusbomen aangepland. Deze 2 ingevoerde boomsoorten groeien snel en kunnen dus ook snel geveld worden. De landbouw floreert hier. Het is de broodwinning van de lokale bevolking. Toch doet dit wat pijn in mijn hart. De prachtige biodiversiteit van het regenwoud is moeten ruimen voor de mens. Wij Europeanen hebben heel Europa ook op die manier verprutst, maar dat was een ander tijdperk. Er was nog geen sprake van globalisering en er was nog geen kennis over de impact van onze acties op de hele planeet. Als we heel de wereld veranderen in een landschap met slechts 2 boomsoorten dan zal de mens uitsterven omdat het natuurlijk evenwicht zo om zeep is, dat er op massale schaal soorten zullen uitsterven, een kettingreactie. Iets dat de mensheid blijkbaar maar niet wil beseffen: natuur kan zonder de mens, maar de mens kan niet zonder natuur.

Natuurlijk is het moeilijk voor deze boeren om deze redenering te maken of te volgen. Ze zijn blij dat ze eten hebben en zijn niet bezig met globale problemen. Ze hebben geen alternatief voor landbouw en zijn niet geschoold. Zij zijn niet verantwoordelijk voor deze problematiek. De mens zal zich blijven vermenigvuldigen en de aarde consumeren.

We rijden verder. Even rijden we door een beschermd woud. Het is er prachtig en de temperatuur daalt onmiddellijk. Eucalyptusbomen trekken veel vocht uit de grond, en werken zo de opwarming van de aarde in de hand.

Stop Tom, genoeg! Genoeg. Het blijft vakantie. Jij gaat de wereld niet redden.

De meeste toeristen organiseren hun gorillatrekking in het noorden van Bwindi NP. De afstand is minder groot en de verbinding met Kampala (de hoofdstad) is beter. Wij zullen de trekking vanuit het zuiden starten. Kisoro is een stadje op het drielandenpunt tussen Oeganda, DRC en Rwanda. DRC ligt op zo'n 14 km van onze lodge en Rwanda op zo'n 12 km. Net voordat we Kisoro binnenrijden passeren we een onthaalkamp voor vluchtelingen van de VN. We trekken geen foto's. Dit is geen toeristenattractie. Een groot omheind kamp met witte tenten. Alfred vertelt ons dat de vluchtelingen veelal te voet over de grens komen. Ze worden opgevangen in het kamp, maar worden daarna naar een ander kamp gebracht.

Het uiterste Zuidwesten van Oeganda voelt helemaal anders aan door de nabijheid van de grens, een drukte van mensen, de stijl van huizen en het andere klimaat (hooggebergte). We verblijven in Traveller's Rest, een hotel waar Dian Fossey heel vaak verbleef. Een hotel met geschiedenis. We worden vriendelijk onthaald en voelen ons meteen thuis. Hoewel het dicht bij de stad is gelegen, vinden we een zalige rust in de tuin onder de avocadobomen.

We wandelen even door de stad, maar stellen al snel vast dat dit grensstadje weinig te bieden heeft buiten de nabije nationale parken. Op donderdag is er wel een internationale markt. Iets om naar uit te kijken als we niet te moe zijn van de trekkings.

Inmiddels zijn we Alfred, onze trouwe gids en chauffeur, uit het oog verloren. Tijdens een ontspannen moment op het terras van Traveller's Rest, duikt hij terug op. Hij vertelt dat hij zonet naar de tandarts is geweest. Ergens halverwege de reis had hij ons al laten weten dat hij een ernstig tandprobleem had. Een tand met een groot gat in speelt hem al de hele tijd parten. Blijkbaar had dit nu zo'n toppunt bereikt dat hij de tand heeft laten trekken. We hebben met hem te doen. Heel die tijd hebben we niets aan hem gemerkt. Hij moet erg hard hebben afgezien.

We genieten van het avondeten, simpele boerenkost en kruipen meteen ons bed in. Morgen opstaan om 5u. Gorilla's here we come!