Planet Of The Apes, part 2

Mijn eerste gorilla-ervaring moet de Gust geweest zijn. De Gust was een legende. Hij was de attractie van de Antwerpse zoo. Gust is inmiddels al jaren dood en hij heeft een standbeeld gekregen. De Gust was een zoodier, een kans voor iedereen om eens een gorilla te zien. De gorilla's in gevangenschap niet meegerekend, leven er nog zo'n 700 berggorilla's in de wereld. We kunnen dus spreken over een dier dat met uitsterven bedreigd is. De enige plaats waar deze dieren in het wild leven is in het Virunga-gebergte dat 3 landen doorkruist: Rwanda, DRC en Oeganda. In Oeganda leven er zo'n 300 berggorilla's.

5u 's Ochtends. De wekker gaat af. Vandaag is het zover: de gorillatrekking. We hebben zeker en vast genoeg geslapen, maar zijn we er wel klaar voor? Alfred is, zoals altijd, trouw op post. Hij heeft een vrij goede nacht gehad. We rekenen op hem. Enkel hij kan ons naar het startpunt van de trekking brengen. Het is nog pikdonker buiten. Kisoro ligt er verlaten bij. De weg richting Bwindi Impenetrable Forest is in slechte staat. Putten van rotsen, zand en sporadisch modder maken het hindernissenparcours. Alfred is ervaren en neemt zijn tijd om deze obstakels te overbruggen.  Een genetkat kruist ons pad.

We rijden de bergen in. Het duurt niet lang voordat we boven de wolken rijden. Het is een magisch uitzicht: de opkomende zon die de silhouetten van de bergen mooi aftekent en de witte wolken in de valleien. We worden dooreen geschut. Een laatste massage voor de inspanning. Het is opvallend dat de landbouw tot diep in de bergen is doorgedrongen. Tot aan Bwindi vinden we opnieuw de bossen eucalyptus en dennenboom tussen de velden van boonranken, bananen, kolen, .... Het is indrukwekkend dat de boeren er in slagen om het land te bewerken op de steile hellingen.

Na een rit van ongeveer 2 uur bereiken we de rangerpost. We zitten samen in een groep van zo'n 24 toeristen te wachten op het startsein. Ranger David roept ons bijeen en geeft wat uitleg over de trekking. De groep toeristen wordt opgesplitst in 3 groepen. Elke groep zal naar een specifieke gorillafamilie gaan. Wij gaan naar de Nshongi gorilla's. Frankenweenie wordt wat zenuwachtig. Ze merkt op dat onze groep uit jonge sportieve mensen bestaat en vreest dat ze de groep zal ophouden. Ze is gewapend met 2 wandelstokken en zal zich niet laten kennen.
Ranger David wordt onze gids. Tijd om eens te gaan kijken hoe 'impenetrable' Bwindi eigenlijk is! Het reisgenootschap bestaat uit gids David, 2 Mr. Kalashnikovs, 6 dragers en 8 toeristen. De tocht start met een lichte klim. De benen van Frankenweenie worden meteen getest als onze gids aan een gestaag tempo de leiding neemt. Hij stopt enkel af en toe om uitleg te geven over de olifanten in Bwindi en gorillanesten aan de rand van het pad. 

Bwindi is prachtig: Een zee van groen regenwoud in een gebergte van oeroude afgesleten vulkanen. Overal mooie bomen en dichte begroeiing; kleine kevertjes en sprinkhanen; gezang van vogeltjes; een oase van rust.

Frankenweenie vindt haar eigen tempo als we met het hele gezelschap het pad verlaten en recht van de berghelling bollen. David kent een binnenweg die heel wat tijd zal besparen. Gelukkig schijnt de zon en is het droog. Anders zou deze binnenweg eerder op een glijbaan lijken dan op iets dat min of meer op een bospad lijkt. Groen is overal en sommige planten hebben stekels. Andere planten irriteren de huid. Wij hebben daar allemaal niet zoveel last van. We zijn één en al berggorilla!

De tijd om tot bij de gorilla's te geraken varieert van 15 minuutjes tot 6u enkele rit. Frankenweenie heeft het moeilijk. Haar drager is zeer attent en helpt haar voorbij de lastige stukken. Het duurt net geen 2u voordat we de gorilla's gevonden hebben. David geeft nog een laatste briefing voordat we in ontmoeting gaan met deze mensachtigen. Of heb ik hen dan beledigd? Wij zijn eerder aapachtigen. 

 De ontmoeting is net zoals ik me had voorgesteld. In lage dichte begroeiing liggen zeer grote donkere apen rustig te genieten van hun ontbijt. We maken eerst kennis met de leider van de groep, de zilverrug. Het imposante dier eet ongestoord verder terwijl we foto's nemen en genieten van het moment. Wat later zien we een zwanger vrouwtje ontspannen in de zon. Ze draait en keert, loopt wat verder en rolt zich op haar rug terwijl ze takken plukt om af te knabbelen. Af en toe horen we een boom kraken. De gorilla's klimmen erin en buigen de bomen om met hun gewicht. Ze gaan liggen waar ze vallen. We genieten en klauteren tussen de gorilla's en de grote zwermen vliegen die de gorilla's omringen. Een uurtje is zo voorbij, maar dit was de inspanning zeker en vast waard. Het is een ontmoeting die je niet zo snel zal vergeten.

De weg terug verloopt zeer ontspannen. Frankenweenie doet een extra inspanning terwijl de dwerg aangevallen wordt door mieren die zich laten vallen uit de bomen. Ze maken er een feestje van in haar blouse. Ant attack! Uw trouwe blogschrijver loopt achterop om elk kevertje en sprinkhaantje te fotograferen.
We zijn moe maar voldaan als we aankomen in het rangerstation. Frankenweenie toonde zich van haar beste kant.  Van de drie groepen die het rangerstation deze ochtend hebben verlaten, zijn wij de eersten.  De anderen zijn nog aan het klauteren naar de gorilla's.  We hebben weer 'chance' gehad vandaag.  De gorilla's zaten op de perfecte afstand.  Net ver genoeg om het regenwoud goed te ervaren en dicht genoeg om niet volledig afgepeigerd te zijn. We zijn fantastisch en dat merken (weten) we. Hier volgt een ware prijsuitreiking. Gids David geeft een speech en feliciteert iedereen met de gorillatrekking. We krijgen één voor één een applaus en een certificaat waarop onze heroïsche verwezenlijking op staat vermeld. Het is inderdaad iets om trots op te zijn. Door deze trekking te ondernemen steun je de bescherming van de gorilla's. Het is ook echt iets zeer uniek.  

De weg terug gaat opnieuw over de slechte weg. We zien veel kinderarbeid. De kinderen hebben allemaal schoolvakantie en worden dan ingezet op het veld of in de steengroeve. Bij het passeren wuiven ze allemaal zeer enthousiast. Sommigen om ons te groeten. Bij anderen volgt steevast een 'give me money'.

Aangekomen in Traveller's rest, rest ons enkel nog een douche, ontspanning en een primeur: een voetmassage voor Frankenweenie. De open haard wordt aangestoken. We mijmeren wat weg, bekijken foto's en genieten van het heerlijke eten. Morgen weer een dag. Golden monkeys...