Tijdens het ontbijt worden we
geanimeerd door de kinderen van expats uit Nederland. De kinderen
amuseren zich te pletter met het maken van scheetgeluidjes met de bus
pannenkoekensiroop. Pannenkoeken! Zalig! Eindelijk nog eens een
ontbijt zonder eieren. De Britten hebben de Oegandezen geleerd om
een 'full English breakfast' te maken voor westerse mensen. Dat
terwijl Alfred ons vertelt dat de Oegandezen zelf niet eens
ontbijten. Ze eten vooral 's middags een stevige lunch. De
pannenkoeken zijn echt heerlijk. Niet zo van die kleine dikke
Amerikaanse pannenkoeken die naar niets smaken, maar grote ronde
pannenkoeken. Oh heaven!
Vanmorgen gaan we een wandeling maken
rond de kratermeren aan de voet van de Rwenzori Mountains. Onze
gids, Patrick, slaat de bal al eens mis wat betreft vogelnamen, maar
hij maakt veel goed met zijn enthousiasme. Het is een grijze dag.
We zitten op zo'n 1500 meter hoogte dus de temperatuur is flink wat
gedaald. De zon slaagt er niet in door te breken. Wij treuren
echter niet. Een nieuwe dag is een nieuw avontuur. Het golvende
landschap met kratermeren en plantages is best mooi. Tijdens de
wandeling slaag ik er zelfs in om de schuwe toerakoe te fotograferen.
Een grote donkerblauwe vogel met een rode kuif en een geel maskertje
rond zijn ogen en bek.
Patrick leidt ons nog naar de waterval
en de grotten en dan houden we het voor bekeken. Tof dat we onze
benen nog eens gestrekt hebben.
's Middags lunchen we in de stad. Fort
Portal heeft een goed restaurant om de Afrikaanse keuken eindelijk
eens te proeven. Oegandees eten blijkt zeer smakelijk te zijn. We
eten matoke (een puree van minder zoete bananen), rundsvlees met
aardnotensaus, casavé (maniokvariant). Enkel Jolijn vindt het maar
niets. Vooral de Afrikaanse aubergines smaken zeer bitter, een zeer
uitgesproken smaak.
's namiddags staat een fietstour van
Fort Portal gepland. Dwergen en fietsen: een verhaal op zich. Al
dagenlang horen we de angst van Monique voor de fietservaring. Ze
heeft iets meegemaakt met fietsen en Chinezen waar we het fijne niet
van weten, maar het was duidelijk een trauma. Alfred geeft
aanvankelijk aan dat de fietstocht mogelijk niet zal doorgaan. Een
slaak van verluchting komt van de twee vrouwen. Ze maken
onmiddellijk duidelijk dat ze dit helemaal niet erg vinden. Maar
Alfred zou Alfred niet zijn als hij niet al het mogelijke zou doen om
het reisprogramma volledig af te werken. Resultaat: 3 fietsen en
een gids, Bryron. Hilariteit als de fietsen afgesteld moeten worden
en nog meer hilariteit als blijkt dat dwergen enkel op kinderfietsen
passen. Na 1 km fietsen blijkt het mountainbike-gegeven te veel voor
de vrouwen. Toegegeven, Fort Portal is zeker en vast niet plat. Ook
uw blogschrijver heeft af en toe wat moeite met de steile
beklimmingen.
We passeren terug langs het startpunt
om de vrouwtjes af te zetten, en ik en Bryron zetten de fietstocht
alleen verder. We fietsen rond de stad. Passeren het paleis van de
koning van deze regio. In Oeganda hebben koningen nog zeer veel te
zeggen. Ze verenigen het volk per regio (er is een koning per regio)
en het volk luistert ook echt naar de koning. Ze hebben een
belangrijke functie en de president dient rekening te houden en in
dialoog te gaan met de koningen bij belangrijke beslissingen. De
koning in deze regio is net 21 jaar geworden. Hij werd koning op
zijn 3 jaar. Hij begon dus met een rammelaar in plaats van met een
scepter.
De fietstocht was pittig en ik ontmoet
de vrouwen terug op een terrasje. Zoals verwacht hebben ze een
marktje gedaan en nog wat souvenirs gekocht. Best wel mooi die
armbandjes die gemaakt zijn van gerecycleerd papier.
In onze guesthouse maken we kennis met
een Belg uit het Leuvense. Ze werkt voor de universiteit van Leuven
aan een project rond aardverschuivingen. Heel boeiend onderwerp. Er
zijn blijkbaar veel aardverschuivingen in de buurt van Sipi Falls,
waar we onze reis zijn begonnen. Regen, erosie, landbouw, ontbossing
en bevolkingsgroei hebben allemaal een invloed op dit fenomeen. De
oorzaken vaststellen is niet het grote werk. De lokale bevolking
overtuigen om preventieve maatregelen te nemen en op tijd te
evacueren is wat anders. Velen zouden geloven dat de geest van de
berg boos wordt en zijn toorn op slechte mensen uitwerkt. Complex
gegeven.
's Avonds in de Rwenzori View
Guesthouse worden we aan tafel vergezeld door nieuwe gasten. Het is
een kleinere tafel dan gisteren. Een Duits-Thais koppel voegt zich
aan tafel. Het overige gezelschap is de vrouw uit Leuven en de 2
Nederlandse vrouwen waar we ook gisteren een aangenaam gesprek mee
hadden. Een internationaal gezelschap dat gezellig samen dineert.
Het eten is opnieuw fantastisch. Grote schotels komen op de tafel en
er wordt gezellig doorgegeven en uitgeschept voor elkaar. Het
gesprek is vanavond in het Engels zodat iedereen kan volgen. We
starten met wat gezellig te keuvelen over de reis en het verkeer in
Oeganda, tot het gesprek een wending krijgt en de kolonisatie van
Afrika het hoofdthema wordt. Iedereen aan tafel wordt helemaal stil
als de Duitse man vertelt over zijn verleden. Deze man heeft in
Oeganda gewerkt tussen 1972 en 1977. Hij was een pediater in een
ziekenhuis in Kampala tijdens het bewind van Idi Amin. Hij vertelt
de ene prachtige anekdote na de andere over zijn ervaringen in die
tijd en over Amin. We hangen letterlijk aan zijn lippen. Vooral dat
dit de eerste keer is dat hij Oeganda bezoekt sinds 1977 is
fascinerend. We kunnen onmogelijk inleven hoe hij zich tijdens deze
reis moet voelen, maar we krijgen het er allemaal warm van. Wat ons
betreft, heeft deze Duitser 'single handedly' de reputatie van de
Duitsers goedgemaakt. Schitterend!
Wat later voegt een Zwitser zich aan
tafel. Ook hij heeft avonturen om te delen. De Zwitser is op reis
door Afrika met zijn Keniaanse vrouw. Het is niet de eerste keer dat
hij reist met zijn camper door Afrika. Hij woont deeltijds in Kenia
en reist onder meer om invoertaksen te vermijden. Interessant dat hij
wel vaker vanuit Zwitserland op reis vertrok en minder voor de hand
liggende landen uitkoos om door te reizen. Zo reisde hij al door
Libië, Soedan, Somalië, .... Grappig wordt het, als we vaststellen
dat er steeds een burgeroorlog uitbreekt in het land dat hij heeft
doorkruisd. Zo'n boeiende avond. Het concept van deze guesthouse is
geniaal. Iedereen aan dezelfde tafel laten eten en het gesprek komt
vanzelf op gang. We genieten ervan met volle teugen.
Morgen trekken we richting Kibale
Forest waar we de 'Chimps' zullen zien. De reis is nog volop op
gang. Jihaa!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten