Welcome to paradise!

Trat laten we al vroeg achter ons.  We nemen de Songtiew richting ferryboot naar het ooit zo paradijselijke Koh Chang.  Het stukje Koh Chang dat wij zullen verkennen zou nog steeds paradijselijk moeten zijn.  Dit mooie eiland in de golf van Thailand was ooit één groot nationaal park.  In 2004, nadat de tsunami de hele westkust van Thailand had vernield, kwamen de resorts van de Russische mafia, het eiland bezetten.  Hordes toeristen komen nu naar Koh Chang om zich te bezatten tot stukken in de nacht en zich nadien rood te bakken in de zon op de talloze stranden aan de westkust.  Wij vonden op dit nieuwe oord van verderf, een afgelegen sympathiek klein hotelletje in een klein authentiek vissersdorp in het zuidoosten van het eiland. 
Koh Chang ligt vrij dicht tegen het vaste land.  Het tripje met de ferry duurt zo'n 30 minuten.  We zijn goed ingelicht door de gastheer van ons verblijf en wachten tot de vaste songtiew om 11u richting Salak Phet vertrekt.  100 baht per persoon of 1000 baht, het is een verschil waarvoor je je wel even neerzet tussen de songtiew-drivers van Koh Chang.  Er heerst een gezellige drukte.  Sommigen kijken naar de Thaibox op het kleine TV-tje, anderen eten en babbelen in afwachting van de volgende bende toeristen.  Onze songtiew geraakt niet gevuld (het is immers een taxi die je normaal gezien deelt met anderen).  Enkel wij gaan naar Salak Phet.  Zo hoort het ook: weg van de massa.

The Mangrove Hideaway ligt aan het begin van het mangrovebos met uitzicht over de baai met vele kleurrijke visserbootjes.  Dit belooft het paradijs te zijn en dat is het ook min of meer.  Heerlijk eten, zeer gastvrije bediening, een relaxruimte, op wandelafstand van een boardwalk door het mangrovebos, ..... veel meer heeft een mens niet nodig.  Er is een ontspannen sfeer en de mooie vertakkingen van de wortels van de mangrovebomen bieden een onderdak voor talrijke mooie visjes die op hun beurt op het menu staan van de lokale ijsvogels.  Er waait een zeer welkom windje over het rustige terras.   Hier zullen we wel rust vinden de komende dagen.

Na een ontspannende Thaise massage wandelen we naar de boardwalk.  Kleine krabjes zoeken snel hun modderhol op terwijl plankjes onder onze voeten weerklinken als een marimba.  Het is eb. Er is maar weinig water tussen de bomen die zich vastzetten in het slib via ver uitspringende wortels. 

Overal in Thailand vind je vuilnis.  Ook op Koh Chang is het een plaag.  De wortels van de mangrove fungeren als een filtersysteem dat de vuilnis uit de zee kamt.  Uw blogschrijver wordt er een beetje neerslachtig van.  Overal waar je komt in de wereld, vind je sporen van de mens.  De ecologische voetafdruk is inmiddels zo gigantisch dat we in Westerse landen stilaan kleine veranderingen zien in attitude tegenover onze kwetsbare planeet.  Genoeg: zeker niet.   Westerse landen verbruiken nog steeds veel te veel van alles: water, energie, ....  In de 6 jaar tijd tussen nu en ons vorig bezoek aan Thailand is de middenklasse aanzienlijk gegroeid.  De economie bloeit en iedereen wil een eigen auto te bezitten.  Iedereen gaat naar grote shoppingcentra waar ze het kapitalisme voeden met hun zuur verdient geld.  Dit alles terwijl de oude gewoontes blijven bestaan en het besef van de impact van hun gedrag op het milieu en op de eigen leefomgeving, afwezig blijft.  Alle rivieren die we in Thailand hebben gezien, zijn open riolen.  In de mooiste natuur vind je plastic afval terug, het beetje natuur dat er nog rest.  Natuur heeft moeten ruimen voor grootschalige resorts of landbouw.   Enkel de onherbergzame stukjes blijven ongerept.  Plaatsen waar landbouw e.d. niet kan.  Plaatsen waar rotskust bescherming biedt tegen de koele kapitalistische corrupte kikkers.  Dit stukje Koh Chang heeft nog charme.  De visjes zijn er nog, de vogeltjes ook.  Hoe lang, vraag ik me dan af?  Het is een vraag die soms als een donderwolk mijn gedachten overneemt.  Ik zie soms het mangrovebos niet meer tussen al het plastic, ... Soms de hoop niet meer bij het zien van zoveel domheid van mensen. 

Tijd voor een cocktail! Mojito's als aperitief!  Weg met de donderwolk,  laat het feestmaal maar komen.  Genieten zullen we.  Hier is nog veel te zien en te doen.  Morgen een wandeling naar een mooi strand in de voormiddag, relaxen na het middageten en in de canoe tegen de avond aan.  Rust vinden zal ik.  Vakantie, vakantie, vakantie!  Hier is tenmiste nog wat groen. In België hebben we geen groen.  Al zeker niet in Vlaanderen.  Daar zal die domme koe van een Schauvliege niet snel verandering in brengen.  Fuck off!  Genieten!