De atheïst en de spirituele ervaring

Wie zegt dat een atheïst geen spirituele ervaring kan hebben, liegt.  Misschien zit het in de term spiritueel.  Ik kan jullie alvast verklappen dat we de 'mindblowing experience' van de Mangrove Hideaway wel hebben gevonden.  Voor ons hoeft het niet altijd spektakel te zijn, maar goed, daarover later meer.

Uw blogschrijver neemt toch wat vakantie.  Het is moeilijk om gemotiveerd te blijven in een aards paradijsje.  Vandaar dat komende blogs waarschijnlijk een 'mash-up' zullen zijn van onze avonturen op Koh Chang. 

Dag 1 zetten we in met een hitteslag.  We gaan op zoek naar Way Cheak beach.  Het zou een maagdelijk strand moeten zijn dat alleen door de jungle te bereiken is.  Tropische hitte wordt vaak onderschat.  Binnen de kortste keren druppen we letterlijk van het zweet.  De weg is steil en van asfalt.   De jungle van Koh Chang National Park is mooi en er fluiten wel wat vogeltjes en fladderen wel wat vlindertjes.  Ergens halverwege worden we gepasseerd door een pickuptruck vol met jonge mensen.  Way Cheak is alleen via de jungle te bereiken,  maar ook met gemotoriseerde voertuigen.  Druk is het niet, maar we vinden het wel jammer dat ook hier de mensen de inspanning uit de weg gaan.  We zien een mooie 'orb spider' en een vliegende tak.  Het strand heeft alles wat een tropisch strand moet hebben en zelfs meer... Er is duidelijk geen beleid rond afvalverwerking, want ook hier vinden we veel vuil.  Het is intriest dat de mens in staat is om zijn eigen leefomgeving/planeet te vervuilen. Wat bezielt ons toch?
Volledig nat van het zweet, slagen we erin om kort na de middag terug in onze Mangrove Hideaway te zijn.  Het eten is hier verrukkelijk, een plezier om te lunchen. 
Door de grote hitte geraakt Frankenweenie buiten strijd.  Ze gaat voor de relaxende atmosfeer van de rustige open zolder met zicht op de baai. 
Uw blogschrijver daarentegen kan zich niet bedwingen en maakt zich op voor een tochtje met de canoe.  Met de canoe door de mangrove, kan het nog leuker?  Rustig peddelen tussen de natuur; tussen kleurrijke vissen die allerlei rare vormen hebben; tussen de geluiden van de bewoners van de mangrove; tussen de zeer mooie ijsvogels, kleine reigers en visarenden die heen en weer tussen de open waterwegen op zoek gaan naar vis; krabbetjes en hermietkreeftjes op de lange wortels.  U raadt het al, het is een spirituele ervaring.  Een groot deel van de zuidoostelijke baai van Koh Chang heeft mangrovewoud.  In een rustig mangroveriviertje hoor je enkel gedruppel en geplop van water alsof je doorheen een grot aan het varen bent.  Deze ervaring moet en zal gedeeld worden met de weenie één dezer dagen.
Afsluiten in het paradijs doe je met een cocktail gevolgt door een heerlijk avondmaal.  De golden duck kan ons erg bekoren.  Het is een vegetarisch gerecht met tofoe.  Als je je ogen zou sluiten zou je het verschil met echte eend niet proeven.  We worden verwend.  De bediening is excellent en Olivier en Jean-Luc doen hun uiterste best om ons verblijf zo aangenaam mogelijk te maken.  Rust gevonden op een eiland.

Dag 2 is de dag dat uw dienaar gaat snorkelen.  Om 11u vertrekken we, samen met 2 Amerikaanse meisjes en Jean-Luc, met de speedboot naar koraalriffen voor de kleine eilandjes ten zuiden van Koh Chang.  Ik heb weinig ervaring met het snorkelen.   Aan het gesnorkel in de Rode Zee in Jordanië heb ik amper herinneringen.  In Costa Rica daarentegen was de snorkelervaring prachtig.  Ik herinner me papegaaivissen, grote haaien en kleine roggen.  Het snorkelen an sich spreekt me weinig aan.  Ik ben niet zo'n zeehond en hou niet van gedoe om aan een activiteit te kunnen deelnemen.  Bovendien sluit zo'n snorkelmasker nooit 100% aan waardoor je toch nog zeewater in de neusgaten krijgt.  Snorkelland nabij Koh Chang is zeer laagdrempelig en toch aangenaam.  Costa Rica was een snorkeltoppunt, Thailand viel wel mee.  Mooi jong koraal met grote Papegaaivissen en vele kleurrijke kleine visjes.  Toch de moeite om eens gezien te hebben.   Frankenweenie kan zich er niet toe brengen om te snorkelen en blijft op de speedboot genieten van het uitzicht en de kleine visjes die tot aan de boot zwemmen.  
Nadien wandelen we samen op een tropisch strand tussen gevallen cocosnoten onder palmbomen.  De oceaan is blauwgroen, helder en warm.  Voor vele mensen het toppunt van ontspanning en het idee van de ideale tropische vakantie.  Ik heb er zo mijn eigen idee over als we de vele boten -soms grotere, soms speedbootjes- met vele toeristen zien aankomen.  Russische macho's,  trendy koppeltjes, vervuilend massatoerisme.  Andere mensen, met andere 'incentives', andere motivatie en een andere tocht naar de ultieme ontspannende vakantie.
Tijd om Jolijn mee te nemen op spirituele ontdekkingsreis door de mangrove.  Samen stappen we in de canoe en peddelen we ons een weg door het vissersdorp.  Ook Jolijn vindt hierin de lang gezochte natuurervaring en de rust.  We jagen samen op de ultieme foto van de ijsvogels van het mangrovebos.  We krijgen er honger van... daar is het weer.... de cocktail, het avondmaal, de ontspanning.

Dag 3: ecologisch verantwoorde eilandverkenning met de fiets.  Fietsen in het buitenland.  Ik heb het al eens gezegd: kleine, zware fietsen.  Mijn knieën komen bij het trappen bijna tot tegen mijn buik.  Vol goede moed, met een goed ontbijt achter de kiezen, vertrekken we richting volgend vissersdorp.  In het volgende dorp zou de mangrove groter en gezonder zijn.  Olivier wist ons gisteren te vertellen dat de strijdt voor natuurvriendelijk beleid op Koh Chang zeer moeizaam verloopt.  Er is een groot verschil tussen west Koh Chang en oost Koh Chang.  Het westen is nagenoeg volledig om zeep sinds grote internationale investeerders het ene resort naast het andere neerplantten.  De grote resorts hebben geen aandacht voor het milieu en behoudt van de natuur.  Op vele plaatsen laten ze hun vuil afvalwater gewoon in de zee stromen.  Corruptie is een groot probleem.  Dichtbij het mangrovebos van Salak Phet, het vissersdorp waar we verblijven, was een garnalenboerderij.  Alle vuile chemicaliën die ze gebruikten werden gewoonweg geloosd in het mangrovebos.  Het dorpshoofd van Salak Phet, inwoners van het dorp en Olivier vochten via de rechtbank tegen de boerderij.  Ze wonnen het eerste proces, maar de rijke eigenaar kocht de lokale overheid om om zijn vergunning te kunnen behouden.  Het heeft 3 rechtzaken geduurd voordat de eigenaar forfait gaf.  Er zijn nieuwe bomen aangeplant in het mangrovebos, maar deze groeien veel trager dan hun soortgenoten in de mangrove van het andere vissersdorp.

Waar was ik?  Ah ja, fietsen.  Koh Chang is minder plat dan je zou denken.  Fietsen is een uitputtingsslag.  Zeker als de fietsen veel te zwaar en te klein zijn en geen versnellingen hebben.  Puffen in de hitte.  Onderweg stoppen we aan een souvenirwinkeltje, doen we de boardwalk van het andere mangrovebos en gaan we even piepen aan de baai van het vissersdorp.  Mooi, vermoeiend en warm, maar mooi.  Het 2de deel van de fietstocht trachten we het puntje van de zuidelijke baai van Koh Chang te bereiken.  De wegen veranderen in de meest steile wanden die ons dwingen om de fiets te voet verder te duwen.  Na 2 hellingen moeten we wel forfait geven.  Het is een onmogelijke opgave.   Een grote donkere slang schiet de weg over en wij draaien terug om aan de mangrove te gaan eten in het beste visrestaurant van uren in de omtrek.  Bezweet en uitgeput komen we er aan.  De vissoep kan me wel bekoren.  Frankenweenie vindt het maar niets. 

Over vervoer en verplaatsingen in Thailand valt wel wat te vertellen.   De Thai doen niets te voet.  Ze haten het.  De lokale toerist op Koh Chang doet niets te voet. Ze zijn met vakantie.   De Thai hebben een uitzonderlijk efficiënt systeem van vervoersmiddelen.  Alleen deze reis maakten wij gebruik van de skytrain, de metro, de Songthaew (gedeelde taxi), de airco-minibus, de busboot, de longtailboot, de ferry, de trein, de taxi en de túktúks.   Op Koh Chang reist iedereen ofwel met de auto ofwel met het kleine brommertje.  Wij, Belgen, kennen geen efficiënt openbaar vervoer en nemen in een mini-land waanzinnig vaak de auto.  Frankenweenie en ikzelf zijn ervan overtuigd dat vele zaken te voet of met de fiets te doen zijn.  We maken er veelal een punt van om dit idee in de praktijk om te zetten.  Ik kan jullie wel vertellen dat het, in de hitte en de heuvels van Koh Chang,  serieus pijn heeft gedaan.  Bloed, zweet en tranen!  Kletsnat van het zweet en uitgeput komen we aan in de Hideaway.  Tijd om te douchen en te rusten zou je denken?  Nee hoor!  Eerst een canoetocht.  Hier kan geen dag voorbij gaan zonder de spirituele ervaring van de mangrove.  

Douchen, cocktail en dan genieten van een gemengde grillschotel van zeevruchten.  Mmmmmm, gegrilde scampi, inktvis en st. Jacobsvruchten met een heerlijk sausje met look en limoen.  Morgen vieren we bonte avond in deze magistrale keet.  Laat de ratrace nog maar even op zich wachten.