Reeds terug thuis. De laatste dagen Thailand hebben jullie nog te goed. Hier gaan we:
Mangrove Hideaway dag 4: Het begint een ritueel te worden: na een heerlijk ontbijt kruipen we in de canoe om op zoek te gaan naar de rust van de mangrove. Het is hoogtij, dus kunnen we wat verder varen en het zeer stille zijriviertje in de mangrove verkennen. Je wordt er stil van. Rustig dobberen op het water tussen een wirwar van grote wortelsystemen van de mangrovebomen. Veel vogeltjes vinden we niet deze ochtend. Het is al warm en hoogtij is misschien wat minder gunstig om te vissen. Jolijn geeft aan dat ze dit elke dag zou kunnen doen. Zo rustgevend!
Het zal een rustige dag worden in de hitte van Koh Chang. We wandelen via de hoofdweg naar het winkeltje waardat ze lokaal gelaakte cokosnoot-ornamenten verkopen. Gisteren tijdens de fietstocht hadden we er een luster zien hangen om ons huisje in Borgerhout wat op te fleuren. Na een wandelingetje van zo'n 3 km komen we er lekken van het zweet aan. Gelukkig kunnen ze ons wat water aanbieden. Het vriendelijke winkelmeisje is wel 20 minuten bezig met het inpakken van onze aankopen. De luster zit uiteindelijk in een kartonnen doos die we de hele reis zullen moeten meedragen. We wandelen terug in de vlakke zon. Voor een uniek stuk hebben we wel wat over.
Middageten en daarna siesta in de relaxzone op de zolder. Uw blogger moet kunnen bloggen en Frankenweenie heeft haar boekje nog niet uit. De Khiriphet waterval kan Jolijn niet uit haar hangmat lokken, maar Tom zou Tom niet zijn als hij niet een keertje alleen de jungle in trok. De weg naar de jungle is een klein asfalten baantje waarop zo goed als geen verkeer rijdt. Aan beide kanten zijn er grote plantages van palmbomen of rubberbomen. Af en toe een brommertje met een duo toeristen die op zoek zijn naar de waterval. De meesten keren terug zonder het junglepadje te trotseren. De gemiddelde Koh Chang-toerist (of misschien wel de doorsnee toerist tout court) ziet een wandelingetje van 20 minuten door de natuur niet zitten. Ze willen op hun wenken bediend worden en schuwen elke inspanning.
De jungle heeft geen uitzonderlijke dingen te bieden. De doorsnee kleine 'sunbirds' en 'flycatchers', de doorsnee 'orb-spider' en 'grasshopper' en wat mooie eekhoorns die wat bekvechten in het gebladerte van statige bomen met brede wortelkammen die versierd worden door allerlei klimplanten. Aan de Khiriphet waterval vind ik een aantal toeristen die boven het gemiddelde uitkomen en toch de jungle hebben getrotseerd. Best wel jammer dat ik niet de enige ben, maar tja, dat kan je niet meer verwachten anno 2016 en al zeker niet op Koh Chang.
De waterval stelt niet zo veel voor. Een klein piske water valt in een klein zwemvijvertje. Toch blij dag ik nog wat jungle getrotseerd heb, keer ik terug naar mijn overhitte vrouw. De toeristen met hun brommertjes passeren me tussen de plantages en vragen of ik niet achterop wil. Het is immers warm en de weg naar Salak Phet is nog lang. Hoewel zeer vriendelijk van hen kan ik niet anders dan bedenken dat het jammer is dat mensen niet meer kunnen vertragen en stilstaan bij alles wat de planeet te bieden heeft. Elke indruk telt!
Terug in de Hideaway! Tijd voor de bonte avond! Gisterenavond was het een feestmaal, vandaag 'la grande bouffe'. We bestellen het enige op de gastronomische dinerkaart van de Mangrove dat onze mond doet wateren en onze ogen doet groeien: de 'fried crab in yellow curry' en de 'fish 3 senses'. Twee grote plateaus op onze tafel. De presentatie is prachtig. Een grote rode krab op een bord omringt door zijn eigen grote scharen en een grote vis op een ander bord: van kop tot staart gevuld met zijn eigen gefrituurde fritters. Smullen dat we doen. De Thailandreis is een culinaire reis.
Mangrove Hideaway vertrekdag: De tijd is aangebroken om dit kleine stukje paradijs te verlaten en terug te keren naar Bangkok. De Mangrove Hideaway is een ongelooflijke aanrader voor iedereen die in de toekomst nog naar Koh Chang reist. Het heeft een prachtige locatie, een schitterende keuken en waanzinnig aangenaam personeel. Ook nadat de rekening is betaald doen ze hun uiterste best om je te helpen bij het vertrek. Olivier, de Franse uitbater, woont al heel zijn volwassen leven in Thailand en creëerde hier zijn eigen schuilplaats tussen de natuur. Hopelijk kan deze schuilplaats nog lang zo ongerept en puur blijven.
Het wordt een lange reisdag vandaag. We nemen, samen met een ander jong Duits koppel, de songthaew naar de ferry. We nemen de ferry, wachten op de bus, en vertrekken aan een lange helse bustocht. Waarom hels vraagt u zich af? De bus heeft airco, versnapperingen, genoeg plaats, ...., maar de rit duurt uiteindelijk zo'n 7 uren en we staken nog niets deftig tussen onze kiezen sinds het ontbijt. Uiteindelijk komen we uitgeput aan in het oostelijke busstation van Bangkok. Hier staan we dan met een zware rugzak op onze rug, een doos met een cokosnoten luster en een zakje vol souvenirs. Een taxi? Vergeet het maar! De wegen in en rond Bangkok zijn inmiddels verzadigd. De middenklasse in Thailand groeit: iedereen een auto. De taxichauffeurs vragen ofwel waanzinnige bedragen om daarna nog uren in de file te staan ofwel weigeren ze simpelweg. Het enige dat er nog op zit is de skytrain, de metro en te voet. Het positieve is dat het slechts een 40 minuten duurt om ons vertrouwde hotel te bereiken. We prijzen ons gelukkig want ze willen ons nog voeden. Aangekomen op ons vertrouwde adres met zicht op de rivier. Bangkok heeft geen geheimen meer voor ons. Toch???
Laatste dag: de nooit eindigende dag 2. Nog een dagje Bangkok. Hoewel we deze reis teveel Bangkok hebben gehad, hebben we nog een plan. Vandaag doen we de bloemenmarkt, gaan we zeker en vast nog een laatste massage meepikken en zullen we avondeten op Yaowarat road in Chinatown.
De busboot brengt ons naar de bloemenmarkt. Bloemen zijn een belangrijk onderdeel van het Boeddhisme in Thailand. De Thai, en ook andere Boeddhisten, maken bloemenslierten. Ze rijgen de bloemen op draadjes en maken zo kransen om te offeren of om bepaalde zaken te beschermen, te vereren. Zo zal ja aan boten, bussen en in taxi's vaak zulke kransen zien hangen. Ook aan bepaalde bomen, kleine altaartjes en deuren zie je deze bloemen. De markt is deels een groenten markt en deels bloemenmarkt. Zoals overal op de markten in Thailand heerst er een gezellige sfeer in de overdekte halletjes en de smalle gangetjes van de markt. Kruiers met grote manden zoeken een weg door de drukke marktplaats waar vele vrouwen en mannen kleine pepertjes sorteren, witte kolen in manden steken en een soort van groene Aziatische asperges mooi opstapelen in hun kraam. Pickup-trucks worden uitgeladen in de straten. Een gezellige drukte. Aan de bloemenkraampjes is iedereen druk bezig met het maken van de mooie verse bloemenkransen. Vooral de grote gele en kleine witte bloemetjes zijn talrijk aanwezig.
Het is vandaag een feestdag in Bangkok, 'childrens day'. Op verschillende plaatsen aan grote tempels en scholen zien we veel volk met vele kinderen de speciale dag vieren. T-shirts van 'Bike for Dad' worden overal verkocht. 'Bike for Dad' was een initiatief om, ter ere van de 89ste verjaardag van de Thaise koning, een fietstocht te doen. De koning is een zeer belangrijk en populair figuur in Thailand. Overal hangen er afbeeldingen van hem. Vele Thai kijken naar hem op.
We verlaten de bloemenmarkt. Op een hoek worden we enthousiast aangesproken door Thaise mannen over hun feestdag. Ze geven aan dat het een speciale dag is en raden ons aan om bepaalde tempels te bezoeken deze dag. Aanvankelijk negeren we deze mannen. Wat verder spreekt opnieuw een man ons aan. Hij is zeer enthousiast en vriendelijke en vertelt hetzelfde verhaal. Bovendien kan je op deze dag goedkoper met de túktúk rijden. Hij duidt een aantal tempels aan op ons kaartje en onderhandelt een goedkope prijs met de túktúk chauffeur die ons inmiddels heeft zien staan. Het is allemaal zeer gemoedelijk en we beslissen om in te gaan op het voorstel. We bezoeken een eerste tempel en trekken wat foto's. We hebben inmiddels al zoveel tempels gezien in Thailand dat we niet snel onder de indruk zijn. Soit we kennen de rest van Bangkok inmiddels door en door en hebben vandaag nog veel tijd over.
In de 2de tempel die we bezoeken worden we aangesproken door een jonge man die rustig achteraan in de tempel zit. Hij zegt dat hij in Londen woont. Zijn engels is heel goed. Hij zegt dat hij het aangenaam vindt dat het zo rustig is op deze feestdag en vraagt waar we vandaan komen. We slaan een babbeltje. De man geeft aan dat op deze feestdag geen importbelasting betaald moet worden op safierstenen en dat vele mensen vandaag saffieren kopen om nadien te verkopen in hun eigen land voor winst. Hij geeft aan dat hij zo zijn studie betaald heeft. Hij kent Antwerpen en zegt dat er vele winkels zijn op de Keyserlei en in de Pelikaanstraat waar ze de juwelen tegen goede prijzen kopen. We zijn onder de indruk van het verhaal. Nadien zegt uw nuchtere blogschrijver nog tegen zijn charmante vrouw: 'klinkt allemaal heel mooi, maar ik zou een saffier nog niet kunnen onderscheiden van een stuk geslepen plastiek uit een kauwgombak' en 'zo'n grote risico's zou ik nooit nemen'. Next stop met de túktúk: een winkel met saffieren.
Nu uw blogschrijver deze 'chain of events' allemaal zo netjes achter elkaar opschrijft, weten jullie lezers allemaal al waar dit naartoe aan het gaan is. Maar ik kan jullie verzekeren dat het niet zo eenvoudig is als het lijkt om deze scam te doorprikken als je er middenin zit. Het probleem zit in de geloofwaardigheid van de personen die je aanspreken en dat deze personen ogenschijnlijk niet aan elkaar gelinkt zijn (de afstand tussen alle deelnemers van de scam lijkt bijzonder groot en je spreekt tussendoor ook nog andere mensen aan zodat de scammers verdwijnen in de massa). Bovendien was het effectief een feestdag. Soit... ik ga verder met het verhaal.
Wat moet een Tom in een saffierenwinkel. Ik ben een man die de waarde van goud en diamanten niet begrijpt. Ik begrijp de menselijke fascinatie voor al wat blinkt en schittert niet, laat staan dat ik me bezig houd met status die bepaalde spullen met zich zouden meedragen. Natuurlijk hou ik ook van luxe, maar luxe heeft voor mij een heel andere betekenis dan voor vele anderen. Gezien Jolijn ook niet vatbaar is voor deze prullen, houden we het snel voor bekeken in deze winkel. Er loopt veel personeel rond in de winkel en ik schat in dat de gemiddelde ring zo'n 1000 euro kost. Pfffft, wat een belachelijke bedragen. Deze vissen bijten niet. Nog voor we de winkel binnenstappen hadden we al gezegd tegen de túktúk chauffeur dat we niets zouden kopen. Zo gezegd, zo gedaan!
De chauffeur blijft beleefd en brengt ons naar een andere winkel waar ze kledij op maat maken. In Bangkok, net zoals in India, zijn er vele kledijwinkels die kledij op maat maken. In de winkel is het bijzonder druk (in tegenstelling tot de saffierenwinkel waar geen kat te bespeuren was). Zowel locals als andere westerse toeristen worden door de Indiërs bediend en opgemeten. Indische verkopers zinnen me niet. Ze zijn te opdringerig en ook niet echt vriendelijk. Maar goed, ik heb nog nooit een hemd op maat laten maken en Jolijn vindt zelden een hemd dat haar past. We kopen elk een hemd. Wel spannend. Dit hemd moet nog gemaakt worden voordat we vanavond op de vlieger stappen. De onhebbelijke Indiër garandeert ons dat het vanavond nog zal geleverd worden in ons hotel. We worden opgemeten, krijgen een glaasje water en vertrekken terug. Vooral Jolijn vindt het spannend omdat de kleren vandaag nog geleverd moeten worden.
Terug bij de túktúk vraagt de chauffeur of we iets gekocht hebben. We bevestigen. De chauffeur, hoewel hij inmiddels al 30 minuten aan het wachten was, geeft aan dat hij even naar het toilet moet en gaat de winkel even binnen. Onze frank valt dat hij wel een procentje of een benzinebon zal krijgen omdat hij ons naar hier heeft gebracht. Geen erg, uiteindelijk was het een officiële winkel en zullen we vanavond ons koopwaar krijgen. Geen erg, het gaag niet om saffieren van 1000 euro, maar om maatkledij voor een zeer redelijke prijs (denk H&M-prijs, maar dan voor maatkledij). Ik vraag me inmiddels wel af waar de fabriek met kindsoldaatjes gevestigd is? Kan niet ver zijn aangezien de levering vandaag al zal gebeuren.
Onze (wan) trouwe túktúkker brengt ons naar de laatste tempel met een groot Boeddhabeeld. Hij probeert nog een keer: 'just one more shop sir?'. Nee dank je, breng ons maar gewoon naar onze eindbestemming.
Zijn we 'gejost'? Nee, we hebben geen saffieren van 1000 euro gekocht. Zijn we 'beduveld'? Toch wel een beetje. Ziehier: het is nu eenmaal heel moeilijk om in te schatten wat er aan het gebeuren is op de moment dat het gebeurt. Het is pas achteraf dat de frank valt. Je geeft de mensen de informatie die ze nadien gebruiken om je te proberen te overtuigen. De vriendelijke kerel in de tempel die zogezegd in Londen zou wonen, kon ons vertellen over de Keyserlei en de Pelikaanstraat. De eerste man die ons op straat aansprak hadden we al verteld dat we uit Antwerpen kwamen. Maar je onthoudt dat niet. Het is niet echt een kwestie van naïviteit. De mannen zijn waanzinnig goed georganiseerd en spelen hun rol allemaal zeer overtuigend. Het is niet de scam die me stoort, het is het feit dat we deels toch mee in het verhaal zijn gestapt. Een waardevolle les, die ervaren reizigers zoals wij niet meer hadden moeten leren. Er is uiteindelijk niets gebeurd en hun scam is gefaald, maar mijn reeds wankele vertrouwen in mijn medemens is weer een beetje beschadigd. Jammer, want heel Thailand is gevuld met lieve, goedlachse en oprecht behulpzame mensen.
Na de tour met minder interessante tempels en nog minder interessante exportproducten trekken we ons terug in één van de betere restaurants aan de Chao Praya voor het middageten. De stirloin en de groenlipmossel waren lekker, dank je wel. Tijd voor de laatste massage! We gaan naar ons vertrouwde stekkie op Si Lom road. De vorige massage die ik er kreeg heb ik uitvoerig beschreven in een eerdere blog. Ik kan jullie vertellen waarde lezers: deze massage was nog beter! Frankenweenie krijgt een manicure terwijl uw schrijver in allerhande bochten wordt gewrongen en zich nadien herboren voelt.
We hebben nog een date met Chinatown. Yaowarat road hadden we 's avonds nog niet bezocht deze reis. Deze buurt komt 's avonds pas tot leven. We eten nog een heerlijk avondmaal in één van de betere restaurants (hongkong noedels, gelakte eend, gefrituurd ei met oesters, dimsum) en gaan daarna na ons hotel om ons nog te douchen voor onze lange rit naar Belgenland. Jolijn wordt nerveus als onze op maat gemaakte hemden nog steeds niet zijn aangekomen, maar na een paar laatste Singha pintjes op het dakterras zijn ze er: 2 op maat gemaakte hemden die effectief nog goed passen ook.
Taxi in, luchthaven check, discussie aan de bagageclaim over de kartonnendoos als handbagage check (mocht eerst niet, moest mee met hoofdbagage, moest een papier tekenen waar op stond dat ik het meegaf op eigen verantwoordelijkheid, China Airlines niet verantwoordelijk voor mogelijke schade: van mijn tak gemaakt, geen papier ondertekent, toch mee als handbagage, zonder problemen thuisgeraakt)....
Bedankt lezers. Mijn excuses voor de wisselende kwaliteit qua vorm, taalgebruik en de taalvoutjes. Tot een volgende reis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten